Działalność naukowa

Projekty badawcze

„Prewencja dziedzicznego raka piersi poprzez spersonalizowaną optymalizację stężeń Se, Zn, Fe w organizmie za pomocą suplementów diety”

Umowa nr INNOMED/I/16/NCBR/2014

Czas trwania projektu zgodnie z umową: 01.10.2014-30.09.2019. Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Partnerem projektu jest Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie.

Charakterystyka grup badanych

Grupy badane, których analizy są podstawą poniżej opisanych wyników, zostały utworzone spośród osób, które zostały zarejestrowane w latach 2009-2020 w Ośrodku Nowotworów Dziedzicznych w Szczecinie. Każdy pacjent podpisywał świadomą zgodę na przechowywanie i wykorzystywanie materiału biologicznego w celach naukowych. Próbki krwi i surowicy pobierano w godzinach 8-14, a pacjenci byli na czczo przez co najmniej 4 godziny przed pobraniem. Dla większości pacjentów próbka była pobrana tylko raz, ale w niektórych przypadkach również więcej razy przy okazji kolejnych wizyt. Materiał biologiczny przechowywano w -80° C do momentu oznaczenia stężenia pierwiastków. Każdy z uczestników badania wypełnił ankietę o stanie zdrowia oraz stylu życia.

Do kohorty prospektywnej włączono 2962 zdrowych (bez zdiagnozowanego nowotworu złośliwego) kobiet. W trakcie 42 miesięcznej obserwacji u 148 kobiet zdiagnozowano nowotwór złośliwy.

Charakterystykę grupy przedstawiono w poniższej tabeli.

 Chore (n=148)Zdrowe (n=2814)
Średnia wieku (zakres)56,46 (35-82)53 (33-84)

Palenie papierosów

-obecnie

-w przeszłości

-nigdy

40 (27,03%)

34 (22,97%)

74 (50 %)

605 (21,50%)

750 (26,65%)

1459 (51,84%)

Hormony

-nie

-tak

-brak danych

93 (62,84%)

54 (36,49%)

1 (0,67%)

1467 (52,13%)

1316 (46,77%)

31 (1,1%)

Adnexektomia

-nie

-tak

-brak danych

135 (91,22%)

9 (6,08%)

4 (2,7%)

2631 (93,50%)

175 (6,22%)

8 (0,28%)

Lokalizacje nowotworów złośliwych

-pierś

-trzon macicy

-jelito grube

-czerniak

-tarczyca

-jajnik

-szyjka macicy

-chłoniak

-pęcherz moczowy

-płuca

-nerka

-żołądek

-białaczka

-szpiczak

-glejak

-trzustka

 

76 (51,4%)

12 (8,1%)

10 (6,8%)

7 (4,7%)

7 (7,73%)

6 (4,05%)

5 (3,38%)

5 (3,38%)

4 (2,7%)

4 (2,7%)

3 (2,03%)

3 (2,03%)

2 (1,35%)

2 (1,35%)

1 (0,68%)

1 (0,68%)

 

Do kohorty prospektywnej włączono 1324 zdrowe (bez zdiagnozowanego nowotworu złośliwego) kobiety, u których wykryto mutację w genie BRCA1. Uczestniczki zostały poddane średnio 40 miesięcznej obserwacji, w trakcie której u 107 kobiet zdiagnozowano nowotwór złośliwy. Charakterystykę grupy przedstawiono w poniższej tabeli.
Chore (n=107) Zdrowe (n=1217)
Średnia wieku (zakres) 44,25 (26-66) 40,5 (25-69)
Palenie papierosów
-obecnie
-w przeszłości
-nigdy
-brak danych

24 (22,43%)
27 (25,23%)
55 (51,4%)
1 (0,93%)

254 (20,87%)
249 (20,46%)
699 (57,44%)
15 (1,23%)
Hormony
-nie
-tak
-brak danych

46 (43%)
60 (56,07%)
1 (0,93%)

603 (49,55%)
592 (48,64%)
22 (1,81%)
Adnexektomia
-nie
-tak
-brak danych

52 (48,6%)
55 (51,4%)
0

688 (56,53%)
510 (41,92%)
19 (1,56%)
Lokalizacje nowotworów złośliwych
-pierś
-jajnik
-szyjka macicy
-otrzewna
-żołądek
-jelito grube
-białaczka
-trzustka
-skóra
-krtań
-tarczyca
-pęcherz moczowy

80 (74,8%)
15 (14%)
3  (2,8%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)












Do kohorty prospektywnej włączono zdrowych (bez zdiagnozowanego nowotworu złośliwego) 2956 mężczyzn. Zostali oni poddani średnio 76 miesięcznej obserwacji, w trakcie której u 144 mężczyzn zdiagnozowano nowotwór złośliwy. Każdy z uczestników badania wypełnił ankietę o stanie zdrowia oraz stylu życia. Charakterystykę grupy prospektywnej przedstawiono w poniższej tabeli.
  Chorzy (n=144) Zdrowi (n=2812)
Średnia wieku (zakres) 60,5 (36-76) 52 (31-87)
Palenie papierosów
-obecnie
-w przeszłości
-nigdy

42 (29,17%)
55 (38,19%)
47 (32,64 %)

829 (29,48%)
975 (34,67%)
1008 (35,85%)
Lokalizacja nowotworu złośliwego
– prostata
– skóra
– nerka
– jelito
– pęcherz moczowy
– krew
– płuca
– wątroba
– tarczyca
– trzustka
– żołądek
– pierś
– przełyk
– przysadka
– ślinianki
– jądra

58 (40,28%)
16 (11,11%)
13 (9,03%)
13 (9,03%)
12 (8,33%)
9 (6,25%)
6 (4,17%)
4 (2,78%)
4 (2,78%)
2 (1,39%)
2 (1,39%)
1 (0,69%)
1 (0,69%)
1 (0,69%)
1 (0,69%)
1 (0,69%)
















Do badań włączono 538 pacjentek ze zdiagnozowanym i potwierdzonym histopatologicznie rakiem piersi. Krew została zebrana w latach 2009-2015 w momencie diagnozy raka piersi, przed rozpoczęciem leczenia. W 2020 roku zebrano informację o zgonach w trakcie obserwacji prospektywnej. Uzyskano ją z Departamentu Ewidencji Państwowych – Ministerstwa Cyfryzacji. Średni okres obserwacji dla pacjentek żyjących wyniósł 9 lat (zakres 5-12 lat). Charakterystyka grupy została przedstawiona w poniższej tabeli.
  Żyjący (n=417) Zgony (n=121)
Średnia wieku (zakres) 55,87 (25-85) 61,07 (28-91)
Palenie papierosów
-obecnie
-w przeszłości
-nigdy
-brak danych

89 (21,3%)
112 (26,9%)
206 (49,4%)
10 (2,4%)

26 (21,5%)
27 (22,3%)
65 (53,7%)
3 (2,5%)
Receptor estrogenowy
-dodatni
-ujemny
-brak danych

287 (68,8%)
114 (27,3%)
16 (3,8%)

79 (65,3%)
32 (26,4%)
10 (8,26%)
Mutacja w genie BRCA1 50 (12%) 11 (9,1%)
Chemioterapia
-tak
-nie
-brak danych

211 (50,6%)
174 (41,7%)
32 (7,7%)

65 (53,7%)
36 (29,8%)
20 (16,5%)
Radioterapia
-tak
-nie
-brak danych

244 (58,5%)
122 (29,3%)
51 (12,2%)

56 (46,3%)
35 (28,9%)
30 (24,8%)
Tamoxifen
-tak
-nie
-brak danych

282 (67,6%)
122 (29,3%)
13 (3,1%)

79 (65,3%)
33 (27,3%)
9 (7,4%)
Rodzaj operacji
-mastektomia
-lumpektomia
-brak danych

261 (62,6%)
131 (31,4%)
25 (6%)

82 (67,8%)
17 (14%)
22 (18,2%)

Do badania włączono 357 pacjentów ze zdiagnozowanym i potwierdzonym histopatologicznie rakiem prostaty. Krew została zebrana w latach 2009-2015 w momencie diagnozy raka prostaty przed rozpoczęciem leczenia. Średni okres obserwacji dla pacjentów wyniósł 5 lat.

Gleason Żyjący (n=293)Zgony (n=102)

6

7

8

9

10

Brak danych

85 (29%)

164 (56%)

20 (6,8%)

17 (5,8%)

2 (0,7%)

5 (1,7%)

39 (38,2%)

35 (34,3%)

9 (8,8%)

11 (10,8%)

7 (6,9%)

2 (1,96%)
Stopień zaawansowania klinicznego

1-2

3

4

brak danych

7 (2,7%)

232 (79,2%)

51 (17,4%)

2 (0,7%)

4 (3,9%)

45 (44,1%)

53 (52%)

Radioterpia

-tak

-nie

84 (28,7%)

209 (71,3%)

24 (23,5%)

78 (76,5%)
Chemioterpia

-tak

-nie

3 (1%)

290 (99%)

4 (3,9%)

98 (96,1%)
Hormonoterpia

-tak

-nie

59 (20,1%)

234 (79,9%)

40 (39,2%)

62 (60,8%)
Prostatektomia

-tak

-nie

233 (79,5%)

60 (20,5%)

33 (32,4%)

69 (67,6%)
Orchidektomia

-tak

-nie

8 (2,7%)

285 (97,3%)

11 (10,8%)

91 (89,2%)
Do grupy włączono 315 pacjentów leczonych operacyjnie w okresie od lipca 2009 do lutego 2017 r. z powodu raka płaskonabłonkowego krtani. Pacjenci stanowili ponad 70% wszystkich pacjentów operowanych w Klinice Otolaryngologii Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie. Od wszystkich chorych zebrano informacje kliniczne dotyczące: wieku zachorowania, płci, stopnia zaawansowania klinicznego, radioterapii, chemioterapii oraz intensywności palenia (paczkolat).
  n=315 %
Wiek zachorowania (średnia, zakres) 61,1 (41-86)
Płeć
-kobieta
-mężczyzna

49
266

15,6
84,4
Stopień zaawansowania klinicznego
1
2
3
4

72
42
70
131

22,8
13,3
22,2
41,6
Paczkolata (średnia, zakres) 37,11 (0-150)
Leczenie
-radioterapia
-chemioterpia

142
32

45,1
10,1
Grupa badana składała się z 302 pacjentów z rozpoznanym rakiem płuc. Pacjenci pochodzili z Kliniki Chirurgii Klatki Piersiowej w Szczecin – Zdunowo. Pacjenci byli hospitalizowani w okresie od lutego 2010 do Grudnia 2011. Krew została pobrana w momencie diagnozy, przed rozpoczęciem leczenia.
    %
Płeć  
Mężczyźni
Kobiety

196
106

64,9
35,1
Wiek, średnia (zakres) 64,2 (43-86)
Paczkolata, średnia (zakres) 33,2 (0-232,8)
Palenie papierosów  
Tak
Nie

283
19

93,7
6,3
Stopień zaawansowania klinicznego
1
2
3
4

129
75
79
19

42,7
24,8
26,2
6,3
Radioterapia  
Tak
Nie

78
224

25,8
74,2
Chemioterapia  
Tak
Nie

105
197

34,8
65,2
Histologia  
Gruczolakorak
Rak płaskonabłonkowy
Rak z dużych komórek
Rak mieszany z dużych i małych komórek
Rak drobnokomórkowy
Inne

136
124
21
5
3
13

45
41,1
7
1,7
1
4,3
Do grupy badanej włączono 100 pacjentów z rakiem trzustki. Charakterystyka grupy została przedstawiona w poniższej tabeli.
  Osoby chore
Rok urodzenia (zakres) 1930-1976
Wiek w momencie pobrania, średnia (zakres) 63,4 (35-84)
Płeć  
Mężczyzna
Kobieta

59
41
Krewni pierwszego stopnia  
Z rakiem trzustki
Z rakiem o innej lokalizacji

4
43
Palenie  
Tak
Nie

27
73
Paczkolata, średnia (zakres) 28,99 (2-50)
Do grupy włączono 375 pacjentów ze zdiagnozowanym czerniakiem złośliwym zdiagnozowanych w latach 2006-2016. Krew pacjentów została zabezpieczona w momencie diagnozy, przed rozpoczęciem leczenia. Charakterystyka grupy badanej została przedstawiona w poniższej tabeli.
  Żyjący (n=344) Zgony (n=31)
Wiek (średnia, zakres) 54,6 (21-90) 64,3 (38-86)
Płeć
-kobieta
-mężczyzna

218 (63%)
126 (37%)

14 (45%)
17 (55%)
Stopień zaawansowania klinicznego
2
3
4-5

70 (20%)
145 (42%)
129 (38%)

1 (3,2%)
12 (39%)
18 (58%)

Wyniki badań

W organizmie selen działa poprzez białka, do których jest wbudowany w postaci selenocysteiny. Jako składnik selenobiałek selen odgrywa rolę enzymatyczną, jak i strukturalną[1]. Do jednych z ważniejszych funkcji selenobiałek należy udział w produkcji hormonów tarczycy, pobudzanie układu immunologicznego, oraz ochrona przed stresem oksydacyjnym.[2]

Zarówno niedobór jak i nadmiar tego pierwiastka może mieć niekorzystny wpływ na organizm. Prowadzi to do m.in. do zaburzeń pracy serca, zwyrodnienia serca i wątroby, zwiększenia ryzyka choroby nadciśnieniowej, ograniczenia sprawności układu odpornościowego, zaburzenia funkcji tarczycy, zaburzenia mineralizacji kości i prawidłowego wykształcenia zębów oraz zwiększenia ryzyka chorób nowotworowych. [3–7]

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Kobiety powyżej 60 roku życia, niepalące mają istotnie 4,5 krotnie obniżone ryzyko, jeśli mają stężenie we krwi zawierające się w przedziale 94-104 µg/l. Natomiast kobiety powyżej 60 roku życia, które palą obecnie bądź paliły w przeszłości mają istotnie 3,5 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka, jeśli mają stężenie selenu we krwi > 110 µg/l.

Częstość występowania raków u kobiet niepalących, powyżej 60 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I94-1043114Ref.Ref.Ref.
II<9411934,51,2-16,60,02*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)  P.438038

Częstość występowania raków u kobiet palących, powyżej 60 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I>110497Ref.Ref.Ref.
II<110251713,51,2-10,50,02*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.438038

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet z wykrytą mutacją w genie BRCA1

Kobiety, poniżej 50 roku życia, ze stężeniem selenu we krwi zawierającym się w przedziale 70-80 µg/l, mają tendencję do blisko 5 krotnie obniżonego ryzyka raka w porównaniu do kobiet ze stężeniami selenu poza przedstawionym przedziałem.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia selenu we krwi wśród kobiet poniżej 50 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I70-80156Ref.Ref.Ref.
II<70 & >80759044,60,6-34,10,1*

*wynik nieistotny statystycznie (p >0,05) P.435603

Kobiety, powyżej 50 roku życia, ze stężeniem selenu we krwi zawierającym się w przedziale 95-120 µg/l wykazują ponad 2 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka w porównaniu do kobiet ze stężeniami selenu poza przedstawionym przedziałem.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia selenu we krwi wśród kobiet powyżej 50 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I95-12013156Ref.Ref.Ref.
II<95 & >120201022,31,1-4,90,03*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.435603

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u mężczyzn

Mężczyźni niepalący papierosów, ze stężeniem selenu we krwi zawierającym się w przedziale 100-110 µg/l wykazują blisko 4 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka w porównaniu do mężczyzn ze stężeniami selenu poza tym przedziałem.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia selenu we krwi wśród mężczyzn niepalących (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I100-1105260Ref.Ref.Ref.
II<95202913,61,3-9,70,008*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437898 Natomiast mężczyźni powyżej 60 roku życia oraz palący papierosy w przeszłości bądź obecnie wykazują blisko 11 krotnie zmniejszone ryzyko zachorowania na nowotwór złośliwy, w przypadku występowania stężenia selenu we krwi >115 µg/l, w porównaniu do mężczyzn ze stężeniem selenu we krwi <115 µg/l.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia selenu we krwi wśród mężczyzn palących powyżej 60 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I<115183Ref.Ref.Ref.
II≥1155642710,91,5-79,80,0013*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437898

Poniżej przedstawiono krzywą Kaplana-Meier’a dla powyższej korelacji.

Probability of cancer-free – prawdopodobieństwo niezachorowania na raka
Months after testing – czas obserwacji w miesiącach

Przeżycia chorych z rakiem piersi

Kobiety z rakiem piersi mają istotnie większą szansę na 10-letnie przeżycie, jeśli ich stężenie selenu w surowicy wynosi >94,7 µg/l. Kobiety ze stężeniem selenu w surowicy < 70 µg/l mają ponad 25-krotnie zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu z podgrupą o stężeniu selenu w surowicy 95-102,5 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u kobiet z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (ćwiartki).

ĆwiartkiZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyHR95%CIp
I52,1-76,789462,351,12-4,550,01*
II76,8-85,1105291,520,76-3,020,23
III85,2-94,6105291,951,01-3,760,047*
IV94,7-171,511817Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u kobiet z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (zakresy).

ĆwiartkiZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyOR95%CIp
I< 703228Ref.Ref.Ref.
II95-102,562227,16,7-121,2<0,0001*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)

Powyższe wyniki stanowią część publikacji Szwiec M et al., Serum Selenium Level Predicts 10-Years Survival after Breast Cancer; Nutrients 2021, 13(3), 953. [8]

Przeżycia chorych z rakiem prostaty

Mężczyźni z rakiem prostaty oraz stężeniem selenu w surowicy w zakresie 85-105 µg/l wykazują istotnie ponad 8 krotnie zmniejszone ryzyko zgonu w stosunku do podgrupy ze stężeniem selenu w surowicy poniżej 70 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u mężczyzn z rakiem prostaty w ciągu 5 lat od rozpoznania (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyOR95%CIp
I≤7061338,63,4-21,7<0,0001*
II85-105956Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437046

Przeżycia chorych z rakiem płuca

Zaobserwowano,  że większe szanse na dłuższe przeżycie po diagnozie raka płuca maja osoby, u których stężenie selenu w surowicy wynosi >67,4 µg/l w porównaniu do osób o niskim stężeniu tego pierwiastka w surowicy (<55,1 µg/l).

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u pacjentów z rakiem płuca w I stopniu zaawansowania w ciągu 3 lat od rozpoznania (tertyle).

TertyleZakres [µg/l]Ilość osóbOR95%CIp
I33,46-57,91432,731,21-6,110,01*
II57,92-68,86421,880,83-4,280,13
III69,29-108,2744Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)

Powyższe wyniki stanowią część publikacji Pietrzak S. et al., Influence of the selenium level on overall survival in lung cancer, Journal of Trace Elements in Medicine and Biology 2019, 56:46-51.[9]

Przeżycia chorych z rakiem trzustki

Pacjenci ze zdiagnozowanym rakiem trzustki mają 3-krotnie większą szansę na 6-miesięczne przeżycie, jeśli ich stężenie selenu w surowicy jest ≥ 63,67 µg/l w porównaniu do pacjentów ze stężeniem selenu poniżej tej wartości.

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u pacjentów z rakiem trzustki w ciągu 6 miesięcy od rozpoznania (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyOR95%CIp
I>< 63,6724330,40,1-0,970,03*
II≥ 63,672211Ref.Ref.Ref.

Powyższe wyniki stanowią część publikacji Lener M. et al., Serum concentration of Selenium and Copper in Patients Diagnosed with Pancreatic Cancer, Cancer Res Treat., 2016, 48(3):1056-1064.[10]

Przeżycia chorych z czerniakiem złośliwym

Pacjenci ze zdiagnozowanym czerniakiem złośliwym mają istotnie większą szansę na 10-lecie przeżycie, jeśli ich stężenie selenu w surowicy jest wyższe niż 96 µg/l. Pacjenci ze stężeniem selenu w surowicy < 76 µg/l mają blisko 6-krotnie zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu z podgrupą o stężeniu selenu w surowicy > 96 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u pacjentów z czerniakiem złośliwym w ciągu 10 lat od rozpoznania (ćwiartki).

ĆwiartkiZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyHR95%CIp
I56,7-76,278165,831,32-25,80,02*
II76,4-85,018673,370,7-16,30,13
III85,15-96,068863,340,67-16,70,14
IV96,15-168922Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p<0,05) P.438563

Powyższe wyniki stanowią przedmiot  publikacji Rogoża-Janiszewska E. et al., Serum selenium level and the 10-year survival after melanoma, Biomedicines, 2021.[11]

Arsen i jego związki są jednymi z najbardziej rozpoznawalnych trucizn. Według klasyfikacji międzynarodowej agencji do badań nad rakiem (IARC, ang. International Agency for Cancer Research) arsen i jego związki zostały określone jako bezwzględne ludzkie karcynogeny – grupa 1.[12] Różnorodność objawów klinicznych wywołanych inhalacją związkami arsenu lub jego spożyciem jest bardzo duża. W zależności od stężenia, czasu ekspozycji i drogi zaabsorbowania skutki oddziaływania arsenu z tkankami są od stosunkowo niegroźnych na przykład hipopigmentacji, po zagrażające życiu nowotwory (WHO). W świetle istniejących danych literaturowych można stwierdzić, że nie tylko wysokie, ale i nieznacznie podwyższone stężenia arsenu mogą być przyczyną raków, zwłaszcza u kobiet.

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Kobiety ze stężeniem arsenu we krwi poniżej 0,6 µg/l wykazują istotne blisko 5-krotnie obniżone ryzyko rozwoju raków zwłaszcza raków piersi w porównaniu do kobiet ze stężeniem arsenu powyżej 0,6 µg/l (OR=4,7; p=0,0004; 95%CI:1,9-11,7).

Częstość występowania raków piersi w zależności od stężenia arsenu we krwi (wybrane zakresy)

GrupaZakres stężeń µg/lOsoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I<0,65735Ref.Ref.Ref.
II0,6-0,81187233,71,4-100,01*
III0,82-1,25217194,31,6-11-50,002*
IV>1,25327096,62,6-17,1<0,0001*
Wybrane zakresy
I<0,65735Ref.Ref.Ref.
II≥0,67122224,71,9-11,70,0004*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.425602

Poniżej przedstawiono krzywą dla powyższej korelacji.

Probability of cancer-free – prawdopodobieństwo niezachorowania na raka/ Months after testing – czas obserwacji w miesiącach

Powyższe wyniki stanowią przedmiot publikacji Marciniak W. et al., Blood arsenic levels and the risk of familial breast cancer in Poland, Int J Cancer, 2020, 146 (10): 2721-2727.[13]

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet z wykrytą mutacją w genie BRCA1

Kobiety ze stężeniem arsenu we krwi poniżej 0,85 µg/l wykazują istotnie około 2-krotnie obniżone ryzyko rozwoju raka w porównaniu do kobiet ze stężeniem arsenu powyżej 0,85 µg/l (OR=2.55; p=0,0006; 95%CI:1,47-4,43).

Częstość występowania nowotworów w zależności od stężenia arsenu we krwi.

GrupaZakres stężeń µg/lOsoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I<0,8518513Ref.Ref.Ref.
II>0,85495482,551,47-4,430,0006*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)

Powyższe wyniki stanowią część publikacji Marciniak W. et al.,  Blood Arsenic Levels as a Marker of Breast Cancer Risk among BRCA1 Carriers, Cancers 2021, 13(13), 3345. [14]

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u mężczyzn

Wśród mężczyzn, u których stężenie arsenu we krwi wynosi pomiędzy 0,7 a 1,14 µg/l wykazano blisko 5-krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka.

Częstość występowania raków u mężczyzn w zależności od stężenia arsenu we krwi (wybrane zakresy)

GrupaZakres [µg/l]>Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I0,7-1,1428788Ref.Ref.Ref.
II<0,7 & > 1,1411620034,81,1-2,50,03*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437896

Przeżycia chorych z rakiem prostaty

Mężczyźni ze stężeniem arsenu w surowicy w zakresie 0,7-1,0 µg/l wykazują istotnie ponad 3-krotnie zmniejszone ryzyko zgonu w stosunku do podgrupy ze stężeniem arsenu w surowicy < 0,7 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia arsenu w surowicy u mężczyzn z rakiem prostaty w ciągu 5 lat od rozpoznania (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]ZgonyŻyjącyOR95%CIp
I<0,722503,181,63-6,220,0009*
II0,7-1,022159Ref.Ref.Ref.
III>1,021831,830,95-3,520,085

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437046

Według IARC kadm i jego związki zostały określone jako bezwzględne ludzkie karcynogeny – grupa 1.[12] Niekorzystne działanie kadmu i jego związków może prowadzić do chorób nerek, sercowo-naczyniowych, nadciśnienia, anemii, uszkodzeń wątroby, zaburzeń funkcjonowania narządów płciowych, zaburzeń układu immunologicznego, niedoborów żelaza, miedzi i cynku, a także rozwinięcia choroby nowotworowej.[15] Liczne prace opisują zwiększone stężenia kadmu w materiale biologicznym osób, które zachorowały na raki prostaty[16,17], nerki[18], pęcherza moczowego[19,20], trzustki[21,22] i piersi[23,24].

W literaturze wymienia się trzy główne źródła kadmu: dieta, palenie tytoniu oraz ekspozycja zawodowa[25]. Stężenie kadmu w produktach spożywczych jest silnie zależne od zawartości tego pierwiastka w środowisku – powietrzu, glebie oraz wodzie[25]. Stężenie kadmu we krwi jest mocno skorelowane z paleniem wyrobów tytotniowych. U osób niepalących stężenie Cd jest niższe w porównaniu do palaczy[26]. Grupę zawodową bardziej narażoną na działanie kadmu stanowią pracownicy przemysłu cynkowego, stalowego i miedziowego oraz przy produkcji baterii niklowo-kadmowych, ogniw słonecznych i biżuterii[27].

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Poniższa tabela  przedstawia rozkład osób badanych w wybranym przez nas zakresie. Ryzyko zachorowania na raka jest ponad 8-krotnie zmniejszone wśród kobiet, których stężenie znajduje się w zakresie 0,28-0,33 µg/l.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia kadmu we krwi u kobiet nie palących powyżej 50 roku życia (wybrany zakres)

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I0,28-0,331126Ref.Ref.Ref.
II<0,28 & >0,33446658,341,1-61,10,009*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437608

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet z wykrytą mutacją w genie BRCA1

U kobiet poniżej 51 roku życia ze stężeniem kadmu we krwi ≤0,32 µg/l ryzyko zmniejszone jest ponad 8-krotnie w porównaniu do kobiet z wyższym poziomem kadmu.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia kadmu we krwi u kobiet poniżej 51 roku życia (wybrany zakres)

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I≤0,32192Ref.Ref.Ref.
II>0,32222448,301,1-62,460,013*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) PAT.237085

Powyższe wyniki stanowią przedmiot  publikacji przesłanej do druku Derkacz R. et al., Blood Cadmium Level and the Risk of Cancer in Women with BRCA1 Mutations, Cancers, 2021.[28]

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u mężczyzn

Mężczyźni, którzy nigdy nie palili papierosów, u których stężenie kadmu we krwi wynosi < 0,14 µg/l mają blisko 6 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka w stosunku do mężczyzn ze stężeniem kadmu we krwi > 0,28 µg/l.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia kadmu we krwi u mężczyzn niepalących papierosów (ćwiartki)

ĆwiartkaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I0,03-0,144260Ref.Ref.Ref.
II0,14-0,2172571,770,51-6,120,54
III0,21-0,28152493,921,28-11,960,02
IV0,28-2,34212425,641,91-16,670,0004*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)P.437897

Cynk jest pierwiastkiem niezbędnym dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Pełni funkcję ochronną przed wolnymi rodnikami, między innymi wchodząc w skład dysmutazy ponadtlenkowej (SOD2). Zaangażowany jest również w procesy immunologiczne, warunkuje prawidłową funkcję skóry czy też błon śluzowych. Bierze udział w magazynowaniu i wydzielaniu insuliny z trzustki, utrzymuje równowagę jonową innych mikroelementów, w tym selenu, magnezu czy miedzi, a także spełnia rolę detoksykacyjną w stosunku do metali ciężkich[29]. Niedobór tego pierwiastka prowadzi do poważnych zaburzeń takich jak: niedobory immunologiczne, zapalenia (m.in. SARS-Cov-2), nieprawidłowe gojenie ran, obniżenie płodności czy też problemy ze wzrokiem[29,30].

Zaobserwowano, że poziom cynku ulega zmianom w komórkach nowotworowych[31]. Prawidłowe komórki nabłonkowe prostaty akumulują cynk, zaś w komórkach rakowych poziom tego pierwiastka jest znacząco obniżony.[32] Uważa się, że cynk ma działanie przeciwnowotworowe hamując wzrost komórek nowotworowych i aktywując apoptozę. Znane są badania oceniające związek między stężeniem cynku a ryzykiem raków, ich wyniki są jednak rozbieżne. Niektóre z tych badań mówią, iż stężenie cynku w surowicy jest wyższe u osób z nowotworem [33–35], natomiast inne, że poziom ten jest niższy.[36] Wyniki przeprowadzonych do tej pory badań sugerują również, że odpowiednia ilość cynku w diecie działa chemoprewencyjnie. Osoby, których dieta jest bogata w cynk wykazują niższe ryzyko raka płuc niż osoby stosujące dietę ubogocynkową (OR 0,71; 95% CI 0,5-0,99). [37] Również ryzyko raka jelita grubego i odbytu jest niższe przy stosowaniu diety bogatocynkowej (RR 0,86; 95% CI 0,73-1,02).[38] Natomiast suplementacja cynkiem w bardzo wysokich dawkach powyżej 100 mg/dzień (zalecane dzienne spożycie cynku wynosi 8 mg/dzień dla kobiet a 12 mg/dzień dla mężczyzn) odnosi odwrotny efekt, znacząco zwiększając ryzyko wystąpienia raka prostaty (RR 2,29; 95% CI 1,06 – 4,95, p=0,03).[39] Poniżej przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych w naszym Ośrodku.

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Kobiety niepalące, powyżej 50 roku życia ze stężeniem cynku we krwi w przedziale 5600-6100 µg/l mają 6,5 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka w stosunku do kobiet ze stężeniem cynku poniżej 5600 µg/l, a 3,5 krotnie obniżone ryzyko w porównaniu do kobiet ze stężeniem cynku powyżej 6100 µg/l.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia cynku we krwi u kobiet niepalących powyżej 50 roku życia

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I<5600201986,51-89-22,120,0008*
II5600-61003192Ref.Ref.Ref.
III>6100223993,51,04-11,940,029

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437571

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet z wykrytą mutacją w genie BRCA1

Kobiety z mutacją w genie BRCA1, które nie paliły papierosów mają prawie 3 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka, jeśli ich poziom cynku znajduje się w zakresie 6000-6700 µg/l. Takiej korelacji nie można stwierdzić wśród osób palących papierosy.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia cynku we krwi u kobiet będących nosicielkami mutacji w genie BRCA1, które nie paliły papierosów (wybrane zakresy)

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I6000-67008218Ref.Ref.Ref.
II<6000&>6700494812,81,3-6,00,006*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.425603

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u mężczyzn

Mężczyźni, którzy nie palili papierosów mają blisko 4 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka, jeśli ich stężenie cynku we krwi zawiera się w przedziale 5600-6350 µg/l.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia cynku we krwi u mężczyzn niepalących (wybrane zakresy)

ĆwiartkaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I5600-63505318Ref.Ref.Ref.
II<5600&>6350416873,81,5-9,70,0018*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437894

Przeżycia chorych z rakiem piersi

Kobiety ze zdiagnozowanym rakiem piersi oraz stężeniem cynku w surowicy > 1000 µg/l wykazują blisko 6-krotnie zmniejszone ryzyko zgonu w porównaniu do kobiet, u których to stężenie wynosi < 700 µg/l.

Tabela  pokazuje częstość zgonów w zależności od stężenia cynku w surowicy u kobiet z rakiem piersi (n=538).

Częstość zgonów w zależności od stężenia cynku w surowicy u kobiet z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (wybrane zakresy)

GrupaZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyOR95%CIp
I≤70033255,682,09-15,420,0003*
II700-850181542,240,91-5,530,088
III851-1000158361,710,68-4,310,30
IV≥1000456Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.434767

Przeżycia chorych z rakiem prostaty

Mężczyźni ze zdiagnozowanym rakiem prostaty, u których stężenie cynku w surowicy zawiera się w przedziale 1000-1200 µg/l wykazują prawie 4-krotnie zmniejszone ryzyko zgonu w stosunku do mężczyzn, u których stężenie to wynosi < 900 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia cynku w surowicy u mężczyzn z rakiem prostaty w ciągu 5 lat od rozpoznania (ćwiartki)

GrupaZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyOR95%CIp
I≤760,3856348,43,31-21,33<0,0001*
II760,39-839,6375142,580,94-7,060,095
III839,64-931,7278111,950,69-5,530,31
IV≥931,73836Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437046

Wśród mężczyzn ze zdiagnozowanym rakiem prostaty, u których stężenie cynku w surowicy zawiera się w przedziale 1000-1200 zaobserwowano blisko 4-krotnie zmniejszone ryzyko zgonu, w stosunku do mężczyzn, u których stężenie cynku jest niższe niż 900 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia cynku w surowicy u mężczyzn z rakiem prostaty ciągu 5 lat od rozpoznania (wybrane zakresy)

GrupaZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyOR95%CIp
I<900180543,71,09-12,480,03*
II1000-1200373Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437046

Powyższe wyniki stanowią przedmiot zgłoszenia patentowego nr P.437046

Przeżycia chorych z rakiem krtani

Wśród osób z rakiem krtani ponad 2-krotnie zmniejszone ryzyko zgonu miały osoby chore ze stężeniem cynku powyżej 688 µg/l w surowicy w porównaniu do osób ze stężeniem <580 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia cynku w surowicy u pacjentów z rakiem krtani w ciągu 5 lat od rozpoznania (tercyle)

GrupaZakres µg/l]ŻyjącyZgonyOR95%CIp
I357,76-580,3852522,451,4-4,4<0,01*
II584,46-688,8967371,350,8-2,40,31
III688,94-1317,877631Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.427370

Powyższe wyniki stanowią przedmiot publikacji Lubiński J. et al., Survival of Laryngeal Cancer Patients Depending on Zinc Serum Level and Oxidative Stress Genotypes,Biomolecules2021, 11, 865.[40]

Miedź pełni różne funkcje w strukturze białek oraz jako katalizator dzięki zdolności do zmian stopnia utlenienia i redukcji i występuje w stanie utlenionym (Cu2+) lub zredukowanym (Cu+). Jony miedziowe mogą uczestniczyć w szerokim spektrum interakcji z białkami, umożliwiając powstawanie złożonych struktur oraz pośrednicząc w skomplikowanych reakcjach biochemicznych.[41,42] Miedź, podobnie jak inne pierwiastki śladowe, jest z jednej strony niezbędna dla organizmu, z drugiej jednak strony jest bardzo niebezpieczna. Generalnie jednak stany, które charakteryzują się ogólnym lub komórkowo-specyficznym nagromadzeniem miedzi zdarzają się rzadko i najczęściej występują w wyniku określonych zaburzeń o podłożu genetycznym.[43]

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Kobiety niepalące, w wieku poniżej 50 roku życia ze stężeniem miedzi we krwi pomiędzy 850-1000 µg/l mają niemal 3-krotnie zmniejszone ryzyko zachorowania na raka.

Częstość występowania raków u kobiet niepalących poniżej 50 roku życia, u których nie stwierdzono mutacji w genie BRCA1 (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I850-100016493Ref.Ref.Ref.
II<850131562,61,2-5,50,02*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.438572

Zanieczyszczenie środowiska ołowiem stanowi nieustający problem dla rozwijających się społeczeństw. Toksyczne działanie ołowiu dotyczy głównie jego wpływu na układ krwiotwórczy[44], obwodowy i ośrodkowy układ nerwowy[45] oraz przewód pokarmowy[46]. Ze względu na wszechobecność ołowiu, praktycznie każdy człowiek narażony jest na kontakt z tym pierwiastkiem. Toksyczność ołowiu prowadzi między innymi do zmiany aktywności wielu enzymów oraz zaburzeń funkcji wolnych i strukturalnych białek w komórce[47]. Wiele badań sugeruje, że ważnym molekularnym mechanizmem toksyczności ołowiu jest jego udział w powstawaniu wolnych rodników tlenowych, które odgrywają dużą rolę w powstawaniu uszkodzeń wewnątrzkomórkowych oraz w patogenezie wielu schorzeń, w tym nowotworów złośliwych[48]. Według klasyfikacji karcynogenów IARC, ołów i jego związki należą do grupy 2a i 2b tj. potencjalnie karcinogennych[12].

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Kobiety, ze stężeniem ołowiu we krwi ≤ 8 µg/l, wykazują istotnie blisko 9-krotnie zmniejszone ryzyko rozwoju raka.

Częstość występowania nowotworów w zależności od stężenia ołowiu u kobiet. (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I≤81372Ref.Ref.Ref.
II>82610948,841,2-65,410,006*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.433150

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet z wykrytą mutacją w genie BRCA1

Kobiety, ze stężeniem ołowiu we krwi ≤ 8 µg/l, wykazują istotnie 3-krotnie zmniejszone ryzyko rozwoju raka.

Częstość występowania nowotworów w zależności od stężenia ołowiu u kobiet. (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I≤88217Ref.Ref.Ref.
II>8878122,91,4-6,10,002*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.433150

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u mężczyzn

Mężczyźni poniżej 60 roku życia, niepalący wykazują blisko 8-krotnie obniżone ryzyko zachorowania, jeśli ich stężenie ołowiu jest niższe niż 13,5 µg/l.

Częstość występowania nowotworów w zależności od stężenia ołowiu u mężczyzn niepalących poniżej 60 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I<13,51217Ref.Ref.Ref.
II>13,5164477,81,02-59,00,017*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437899

Mężczyźni powyżej 60 roku życia, niepalący wykazują 4-krotnie obniżone ryzyko zachorowania na nowotwory, jeśli ich stężenie ołowiu zawiera się w przedziale 20-50 µg/l we krwi pełnej.

Częstość występowania nowotworów w zależności od stężenia ołowiu u mężczyzn niepalących powyżej 60 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I20-50374Ref.Ref.Ref.
II<20 & >5015904,11,1-14,80,02*

wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437899

Mangan (Mn) jest niezbędnym składnikiem odżywczym biorącym udział w prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego, regulacji poziomu cukru we krwi i energii komórkowej, rozmnażania, trawienia, wzrostu kości, krzepnięcia krwi i homeostazy oraz obrony przed reaktywnymi formami tlenu. Funkcje pełnione przez metaloproteiny manganu obejmują oksyreduktazy, transferazy, hydrolazy, liazy, izomerazy oraz ligazy. [49] Mn działa jako kofaktor dla różnych enzymów, w tym arginazy, syntetazy glutaminy (GS), karboksylazy pirogronianowej i dysmutazy ponadtlenkowej Mn (Mn-SOD) [50]. Mn ma tendencję do odkładania się w wątrobie, trzustce, kościach oraz mózgu [50].

W literaturze można znaleźć badania opisujące korelację pomiędzy stężeniem Mn w surowicy a ryzykiem raka piersi oraz jelita grubego. Opublikowane badania mają jednak charakter retrospektywny co powoduje, że nie są one wiarygodne dla stwierdzenia, że mangan jest markerem ryzyka zachorowania na raka. W naszym Ośrodku oceniliśmy korelację pomiędzy stężeniem manganu a przeżyciami kobiet z rakiem piersi.

Przeżycia chorych z rakiem piersi

Kobiety ze zdiagnozowanym rakiem piersi, u których stężenie manganu w surowicy zawiera się w przedziale 1-10 µg/l, wykazują istotnie ponad 1,5 krotnie zmniejszone ryzyko zgonu w odniesieniu do pozostałych kobiet.

Częstość zgonów w zależności od stężenia manganu w surowicy u kobiet z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (wybrane zakresy).

GrupaZakres µg/lŻyjącyZgonyHR95%CIp
I1,0-10,019749Ref.Ref.Ref.
II<1 & > 10204871,551,09-2,200,01*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.438040

Chrom (Cr) należy do pierwiastków szeroko rozpowszechnionych w skorupie ziemskiej. Pierwiastek ten w niewielkich ilościach jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania organizmu pełniąc rolę w przemianach metabolicznych glukozy, niektórych białek i tłuszczów [51–53]. Zwiększone dawki chromu mogą mieć silne działanie toksyczne, wpływając destrukcyjnie na wątrobę, nerki i układ krwiotwórczy oraz powodując nowotwory [51,54,55]. Stwierdzono, że Cr(VI) wykazuje silne działanie mutagenne. Wyniki badań asocjacyjnych wskazują na związek pomiędzy stężeniem chromu we krwi oraz ryzykiem nowotworów w obrębie głowy, szyi i jamy ustnej.

W naszym Ośrodku wykonano pracę nad korelacją pomiędzy stężeniem chromu w surowicy a przeżyciem kobiet ze zdiagnozowanym rakiem piersi.

Przeżycia chorych z rakiem piersi

Kobiety ze zdiagnozowanym rakiem piersi, u których stężenie chromu w surowicy zawiera się w przedziale 0,20-3,5 µg/l, wykazują istotnie blisko 2 krotnie zmniejszone ryzyko zgonu.

Częstość zgonów w zależności od stężenia chromu w surowicy u kobiet z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (wybrane zakresy).

GrupaZakres µg/lŻyjącyZgonyHR95%CIp
I0,20-3,520254Ref.Ref.Ref.
II<0,20 & > 3,5199821,81,28-2,540,0002*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.438042

Kobiety palące papierosy, u których zdiagnozowano nowotwór złośliwy piersi, wykazują istotnie blisko 4,5 krotnie zmniejszone ryzyko zgonu, jeśli ich stężenie chromu w surowicy jest wyższe niż 0,5 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia chromu w surowicy u kobiet palących z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (wybrane zakresy).

GrupaZakres µg/lŻyjącyZgonyHR95%CIp
I<0,5157564,461,39-14,260,01*
II≥0,5383Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.438042

Normy

Pierwiastek

Grupa

Podgrupa

Norma [µg/l]

Publikacja/

Nr zgłoszenia patentowego

Selen

Kobiety BRCA1 (-)

Palenie (-); < 60 r.ż.

Palenie (-); > 60 r.ż.

Palenie (+)

100-110

94-104

110-120

P.438038

 

Kobiety BRCA1 (+)

< 50 r.ż.

> 50 r.ż.

70-80

95-120

P.435603

 

Mężczyźni

Palenie (-)

Palenie (+); < 60 r.ż.

Palenie (+); > 60 r.ż.

100-110

NZ*

115-130

P.437898

Arsen

Kobiety BRCA1 (-)

< 0,6

Marciniak W., 2020[13]

P.425602

 

Kobiety BRCA1 (+)

< 0,85

Marciniak W., 2021[14]

 

Mężczyźni

0,7-1,14

P.437896

Kadm

Kobiety BRCA1 (-)

Palenie (-) < 50 r.ż.

Palenie (-) > 50 r.ż.

Palenie (+)

NZ*

0,28-0,33

NZ*

P.437608

 

Kobiety BRCA1 (+)

Palenie (-)

Palenie (+)

< 0,27

NZ*

Derkacz R, 2021[28]

PAT.237085

 

Mężczyźni

Palenie (-)

Palenie (+)

< 0,21

NZ*

P.437897

Cynk

Kobiety BRCA1 (-)

Palenie (-); < 50 r.ż.

Palenie (-); > 50 r.ż.

Palenie (+)

NZ*

5600-6100

NZ*

P.437571

 

Kobiety BRCA1 (+)

Palenie (-)

Palenie (+)

6000-6700

6400-6800

P.425603

 

Mężczyźni

Palenie (-)

Palenie (+)

5700-6350

NZ*

P.437894

Miedź

Kobiety BRCA1 (-)

< 50 r.ż.

> 50 r.ż.

850-1000

< 1000

P.438572

 

Kobiety BRCA1 (+)

Palenie (-);< 50 r.ż.

Palenie (-); > 50 r.ż.

Palenie (+)

750-825

< 1000

< 1000

 

 

Mężczyźni

< 800

P.437895

Ołów

Kobiety BRCA1 (-)

≤ 7,5

P.438655

 

Kobiety BRCA1 (+)

< 8

P.433150

 

Mężczyźni

Palenie (-); < 60 r.ż.

Palenie (-); > 60 r.ż.

Palenie (+)

< 13,5

< 50

NZ*

P.437899

  • NZ – dotychczas nie znaleziono korelacji pomiędzy stężeniem pierwiastka a ryzykiem raków w tej podgrupie klinicznej
  • Kobiety BRCA1 (-) – kobiety bez wykrytej mutacji w genie BRCA1
  • Kobiety BRCA1 (+) – kobiety z wykrytą mutacją w genie BRCA1
  • Palenie (-) – osoby niepalące papierosów
  • Palenie (+) – osoby palące papierosy
  •  

Pierwiastek

Grupa

Norma [µg/l]

Publikacja/

Nr zgłoszenia patentowego

Selen

Kobiety

Mężczyźni

95-102,5

Lener M, 2016[10]

Lubiński JA, 2018[56]

Lubiński J, 20118[57]

Pietrzak S, 2019[9]

Szwiec M, 2021[8]

Rogoża-Janiszewska E., 2021[11]

P.437046

Arsen

Mężczyźni

0,75-1,0

P.437046

Cynk

Kobiety

Mężczyźni

1025-1175

Lubiński J, 2021[40]

P.434767

P.437046

Miedź

Kobiety

Mężczyźni

<1000

≤ 900

P.436999

Chrom

Kobiety

>0,5

P.438042

Mangan

Kobiety

1-10

P.438040

  1. Hariharan, S.; Dharmaraj, S. Selenium and Selenoproteins: It’s Role in Regulation of Inflammation. Inflammopharmacology 2020, 28, 667–695, doi:10.1007/s10787-020-00690-x.
  2. Combs, G.F.; Clark, L.C.; Turnbull, B.W. An Analysis of Cancer Prevention by Selenium. Biofactors 2001, 14, 153–159, doi:10.1002/biof.5520140120.
  3. Reddy, V.N.; Giblin, F.J.; Lin, L.R.; Dang, L.; Unakar, N.J.; Musch, D.C.; Boyle, D.L.; Takemoto, L.J.; Ho, Y.S.; Knoernschild, T.; et al. Glutathione Peroxidase-1 Deficiency Leads to Increased Nuclear Light Scattering, Membrane Damage, and Cataract Formation in Gene-Knockout Mice. Invest Ophthalmol Vis Sci 2001, 42, 3247–3255.
  4. Kuria, A.; Fang, X.; Li, M.; Han, H.; He, J.; Aaseth, J.O.; Cao, Y. Does Dietary Intake of Selenium Protect against Cancer? A Systematic Review and Meta-Analysis of Population-Based Prospective Studies. Crit Rev Food Sci Nutr 2020, 60, 684–694, doi:10.1080/10408398.2018.1548427.
  5. Jenkins, D.J.A.; Kitts, D.; Giovannucci, E.L.; Sahye-Pudaruth, S.; Paquette, M.; Blanco Mejia, S.; Patel, D.; Kavanagh, M.; Tsirakis, T.; Kendall, C.W.C.; et al. Selenium, Antioxidants, Cardiovascular Disease, and All-Cause Mortality: A Systematic Review and Meta-Analysis of Randomized Controlled Trials. Am J Clin Nutr 2020, 112, 1642–1652, doi:10.1093/ajcn/nqaa245.
  6. Schomburg, L. The Other View: The Trace Element Selenium as a Micronutrient in Thyroid Disease, Diabetes, and Beyond. Hormones (Athens) 2020, 19, 15–24, doi:10.1007/s42000-019-00150-4.
  7. Kenfield, S.A.; Van Blarigan, E.L.; DuPre, N.; Stampfer, M.J.; L Giovannucci, E.; Chan, J.M. Selenium Supplementation and Prostate Cancer Mortality. J Natl Cancer Inst 2015, 107, 360, doi:10.1093/jnci/dju360.
  8. Szwiec, M.; Marciniak, W.; Derkacz, R.; Huzarski, T.; Gronwald, J.; Cybulski, C.; Dębniak, T.; Jakubowska, A.; Lener, M.; Falco, M.; et al. Serum Selenium Level Predicts 10-Year Survival after Breast Cancer. Nutrients 2021, 13, 953, doi:10.3390/nu13030953.
  9. Pietrzak, S.; Wójcik, J.; Scott, R.J.; Kashyap, A.; Grodzki, T.; Baszuk, P.; Bielewicz, M.; Marciniak, W.; Wójcik, N.; Dębniak, T.; et al. Influence of the Selenium Level on Overall Survival in Lung Cancer. J Trace Elem Med Biol 2019, 56, 46–51, doi:10.1016/j.jtemb.2019.07.010.
  10. Lener, M.R.; Scott, R.J.; Wiechowska-Kozłowska, A.; Serrano-Fernández, P.; Baszuk, P.; Jaworska-Bieniek, K.; Sukiennicki, G.; Marciniak, W.; Muszyńska, M.; Kładny, J.; et al. Serum Concentrations of Selenium and Copper in Patients Diagnosed with Pancreatic Cancer. Cancer Res Treat 2016, 48, 1056–1064, doi:10.4143/crt.2015.282.
  11. Rogoża-Janiszewska E. et al Serum Selenium Level and the 10-Year Survival after Melanoma. Biomedicines SI: Role of Trace Elements in Chemoprevention and Cancer Therapy 2021.
  12. List of Classifications – IARC Monographs on the Identification of Carcinogenic Hazards to Humans Available online: https://monographs.iarc.who.int/list-of-classifications/ (accessed on 20 July 2021).
  13. Marciniak, W.; Derkacz, R.; Muszyńska, M.; Baszuk, P.; Gronwald, J.; Huzarski, T.; Cybulski, C.; Jakubowska, A.; Falco, M.; Dębniak, T.; et al. Blood Arsenic Levels and the Risk of Familial Breast Cancer in Poland. Int J Cancer 2020, 146, 2721–2727, doi:10.1002/ijc.32595.
  14. Marciniak, W.; Matoušek, T.; Domchek, S.; Paradiso, A.; Patruno, M.; Irmejs, A.; Roderte, I.; Derkacz, R.; Baszuk, P.; Kuświk, M.; et al. Blood Arsenic Levels as a Marker of Breast Cancer Risk among BRCA1 Carriers. Cancers 2021, 13, 3345, doi:10.3390/cancers13133345.
  15. Fowler, B.A. Monitoring of Human Populations for Early Markers of Cadmium Toxicity: A Review. Toxicol Appl Pharmacol 2009, 238, 294–300, doi:10.1016/j.taap.2009.05.004.
  16. Vinceti, M.; Venturelli, M.; Sighinolfi, C.; Trerotoli, P.; Bonvicini, F.; Ferrari, A.; Bianchi, G.; Serio, G.; Bergomi, M.; Vivoli, G. Case-Control Study of Toenail Cadmium and Prostate Cancer Risk in Italy. Sci Total Environ 2007, 373, 77–81, doi:10.1016/j.scitotenv.2006.11.005.
  17. Qayyum, M.A.; Shah, M.H. Comparative Study of Trace Elements in Blood, Scalp Hair and Nails of Prostate Cancer Patients in Relation to Healthy Donors. Biol Trace Elem Res 2014, 162, 46–57, doi:10.1007/s12011-014-0123-4.
  18. Pirincci, N.; Gecit, I.; Gunes, M.; Kaba, M.; Tanik, S.; Yuksel, M.B.; Arslan, H.; Demir, H. Levels of Serum Trace Elements in Renal Cell Carcinoma Cases. Asian Pac J Cancer Prev 2013, 14, 499–502, doi:10.7314/apjcp.2013.14.1.499.
  19. Kellen, E.; Zeegers, M.P.; Hond, E.D.; Buntinx, F. Blood Cadmium May Be Associated with Bladder Carcinogenesis: The Belgian Case-Control Study on Bladder Cancer. Cancer Detect Prev 2007, 31, 77–82, doi:10.1016/j.cdp.2006.12.001.
  20. Wolf, C.; Strenziok, R.; Kyriakopoulos, A. Elevated Metallothionein-Bound Cadmium Concentrations in Urine from Bladder Carcinoma Patients, Investigated by Size Exclusion Chromatography-Inductively Coupled Plasma Mass Spectrometry. Anal Chim Acta 2009, 631, 218–222, doi:10.1016/j.aca.2008.10.035.
  21. Farzin, L.; Moassesi, M.E.; Sajadi, F.; Ahmadi Faghih, M.A. Evaluation of Trace Elements in Pancreatic Cancer Patients in Iran. Middle East Journal of Cancer 2013, 4, 79–86.
  22. Amaral, A.F.S.; Porta, M.; Silverman, D.T.; Milne, R.L.; Kogevinas, M.; Rothman, N.; Cantor, K.P.; Jackson, B.P.; Pumarega, J.A.; López, T.; et al. Pancreatic Cancer Risk and Levels of Trace Elements. Gut 2012, 61, 1583–1588, doi:10.1136/gutjnl-2011-301086.
  23. Wu, H.-D.I.; Chou, S.-Y.; Chen, D.-R.; Kuo, H.-W. Differentiation of Serum Levels of Trace Elements in Normal and Malignant Breast Patients. Biol Trace Elem Res 2006, 113, 9–18, doi:10.1385/BTER:113:1:19.
  24. Deeb, M.; El-Sheredy, H.; Mohammed, A. The Role of Serum Trace Elements and Oxidative Stress in Egyptian Breast Cancer Patients. Advances in Breast Cancer Research 2016, 05, 37–47, doi:10.4236/abcr.2016.51004.
  25. Sabir, S.; Akash, M.S.H.; Fiayyaz, F.; Saleem, U.; Mehmood, M.H.; Rehman, K. Role of Cadmium and Arsenic as Endocrine Disruptors in the Metabolism of Carbohydrates: Inserting the Association into Perspectives. Biomed Pharmacother 2019, 114, 108802, doi:10.1016/j.biopha.2019.108802.
  26. Lee, J.-E.; Kim, H.-R.; Lee, M.; Kim, N.-H.; Wang, K.-M.; Lee, S.; Park, O.; Hong, E.-J.; Youn, J.-W.; Kim, Y.-Y. Smoking-Related DNA Methylation Is Differentially Associated with Cadmium Concentration in Blood. Biochem Genet 2020, 58, 617–630, doi:10.1007/s10528-020-09965-y.
  27. Bolam, T.; Bersuder, P.; Burden, R.; Shears, G.; Morris, S.; Warford, L.; Thomas, B.; Nelson, P. Cadmium Levels in Food Containing Crab Brown Meat: A Brief Survey from UK Retailers. Journal of Food Composition and Analysis 2016, 54, 63–69, doi:10.1016/j.jfca.2016.10.005.
  28. Derkacz R. et al. Blood Cadmium Level and the Risk of Cancer in Women with BRCA1 Mutations. Cancers, SI: Advances in Inherited Breast and Ovarian Cancer and Its Imaging 2021.
  29. Nasiadek, M.; Stragierowicz, J.; Klimczak, M.; Kilanowicz, A. The Role of Zinc in Selected Female Reproductive System Disorders. Nutrients 2020, 12, 2464, doi:10.3390/nu12082464.
  30. Puzanowska-Tarasiewicz, H.; Kuźmicka, L.; Tarasiewicz, M. Funkcje biologiczne wybranych pierwiastków i ich związków. 3, 3,. Polski Merkuriusz Lekarski : organ Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. 2009, 419–422.
  31. To, P.K.; Do, M.H.; Cho, J.-H.; Jung, C. Growth Modulatory Role of Zinc in Prostate Cancer and Application to Cancer Therapeutics. Int J Mol Sci 2020, 21, E2991, doi:10.3390/ijms21082991.
  32. Zaichick VYe, null; Sviridova, T.V.; Zaichick, S.V. Zinc in the Human Prostate Gland: Normal, Hyperplastic and Cancerous. Int Urol Nephrol 1997, 29, 565–574, doi:10.1007/BF02552202.
  33. Siddiqui, M.K.J.; Jyoti, null; Singh, S.; Mehrotra, P.K.; Singh, K.; Sarangi, R. Comparison of Some Trace Elements Concentration in Blood, Tumor Free Breast and Tumor Tissues of Women with Benign and Malignant Breast Lesions: An Indian Study. Environ Int 2006, 32, 630–637, doi:10.1016/j.envint.2006.02.002.
  34. Pasha, Q.; Malik, S.A.; Shah, M.H. Statistical Analysis of Trace Metals in the Plasma of Cancer Patients versus Controls. J Hazard Mater 2008, 153, 1215–1221, doi:10.1016/j.jhazmat.2007.09.115.
  35. el-Ahmady, O.; el-Maraghy, A.; Ibrahim, A.; Ramzy, S. Serum Copper, Zinc, and Iron in Patients with Malignant and Benign Pulmonary Diseases. Nutrition 1995, 11, 498–501.
  36. Kuo, H.W.; Chen, S.F.; Wu, C.C.; Chen, D.R.; Lee, J.H. Serum and Tissue Trace Elements in Patients with Breast Cancer in Taiwan. Biol Trace Elem Res 2002, 89, 1–11, doi:10.1385/BTER:89:1:1.
  37. Zhou, W.; Park, S.; Liu, G.; Miller, D.P.; Wang, L.I.; Pothier, L.; Wain, J.C.; Lynch, T.J.; Giovannucci, E.; Christiani, D.C. Dietary Iron, Zinc, and Calcium and the Risk of Lung Cancer. Epidemiology 2005, 16, 772–779, doi:10.1097/01.ede.0000181311.11585.59.
  38. Zhang, X.; Giovannucci, E.L.; Smith-Warner, S.A.; Wu, K.; Fuchs, C.S.; Pollak, M.; Willett, W.C.; Ma, J. A Prospective Study of Intakes of Zinc and Heme Iron and Colorectal Cancer Risk in Men and Women. Cancer Causes Control 2011, 22, 1627–1637, doi:10.1007/s10552-011-9839-z.
  39. Leitzmann, M.F.; Stampfer, M.J.; Wu, K.; Colditz, G.A.; Willett, W.C.; Giovannucci, E.L. Zinc Supplement Use and Risk of Prostate Cancer. J Natl Cancer Inst 2003, 95, 1004–1007, doi:10.1093/jnci/95.13.1004.
  40. Lubiński, J.; Jaworowska, E.; Derkacz, R.; Marciniak, W.; Białkowska, K.; Baszuk, P.; Scott, R.J.; Lubiński, J.A. Survival of Laryngeal Cancer Patients Depending on Zinc Serum Level and Oxidative Stress Genotypes. Biomolecules 2021, 11, 865, doi:10.3390/biom11060865.
  41. Festa, R.A.; Thiele, D.J. Copper: An Essential Metal in Biology. Curr Biol 2011, 21, R877-883, doi:10.1016/j.cub.2011.09.040.
  42. Ceramella, J.; Mariconda, A.; Iacopetta, D.; Saturnino, C.; Barbarossa, A.; Caruso, A.; Rosano, C.; Sinicropi, M.S.; Longo, P. From Coins to Cancer Therapy: Gold, Silver and Copper Complexes Targeting Human Topoisomerases. Bioorg Med Chem Lett 2020, 30, 126905, doi:10.1016/j.bmcl.2019.126905.
  43. Linder, M.C. The Relationship of Copper to DNA Damage and Damage Prevention in Humans. Mutat Res 2012, 733, 83–91, doi:10.1016/j.mrfmmm.2012.03.010.
  44. Johnson, F.M. The Genetic Effects of Environmental Lead. Mutat Res 1998, 410, 123–140, doi:10.1016/s1383-5742(97)00032-x.
  45. Marchetti, C. Molecular Targets of Lead in Brain Neurotoxicity. Neurotox Res 2003, 5, 221–236, doi:10.1007/BF03033142.
  46. Tomczyk, J.; Lewczuk, E.; Abdrzejak, R. Ostre Zatrucia Organicznymi Związkammi Ołowiu.; Medycyna Pracy, 1999; Vol. 50;.
  47. Cellular Mechanisms of Lead Neurotoxicity – PubMed Available online: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16501435/ (accessed on 20 July 2021).
  48. Nersesyan, A.; Kundi, M.; Waldherr, M.; Setayesh, T.; Mišík, M.; Wultsch, G.; Filipic, M.; Mazzaron Barcelos, G.R.; Knasmueller, S. Results of Micronucleus Assays with Individuals Who Are Occupationally and Environmentally Exposed to Mercury, Lead and Cadmium. Mutat Res 2016, 770, 119–139, doi:10.1016/j.mrrev.2016.04.002.
  49. Aschner, M.; Erikson, K. Manganese. Adv Nutr 2017, 8, 520–521, doi:10.3945/an.117.015305.
  50. Chen, P. Manganese Metabolism in Humans. Front Biosci 2018, 23, 1655–1679, doi:10.2741/4665.
  51. Bagchi, D.; Stohs, S.J.; Downs, B.W.; Bagchi, M.; Preuss, H.G. Cytotoxicity and Oxidative Mechanisms of Different Forms of Chromium. Toxicology 2002, 180, 5–22, doi:10.1016/s0300-483x(02)00378-5.
  52. Cefalu, W.T.; Hu, F.B. Role of Chromium in Human Health and in Diabetes. Diabetes Care 2004, 27, 2741–2751, doi:10.2337/diacare.27.11.2741.
  53. Vincent, J.B. The Biochemistry of Chromium. J Nutr 2000, 130, 715–718, doi:10.1093/jn/130.4.715.
  54. Anderson, R.A. Chromium Metabolism and Its Role in Disease Processes in Man. Clin Physiol Biochem 1986, 4, 31–41.
  55. Anderson, R.A. Chromium as an Essential Nutrient for Humans. Regul Toxicol Pharmacol 1997, 26, S35-41, doi:10.1006/rtph.1997.1136.
  56. Lubinski, J.; Marciniak, W.; Muszynska, M.; Huzarski, T.; Gronwald, J.; Cybulski, C.; Jakubowska, A.; Debniak, T.; Falco, M.; Kladny, J.; et al. Serum Selenium Levels Predict Survival after Breast Cancer. Breast Cancer Res Treat 2018, 167, 591–598, doi:10.1007/s10549-017-4525-9.
  57. Lubiński, J.; Marciniak, W.; Muszynska, M.; Jaworowska, E.; Sulikowski, M.; Jakubowska, A.; Kaczmarek, K.; Sukiennicki, G.; Falco, M.; Baszuk, P.; et al. Serum Selenium Levels and the Risk of Progression of Laryngeal Cancer. PLoS One 2018, 13, e0184873, doi:10.1371/journal.pone.0184873.

Działalność naukowa

Projekty badawcze

„Prewencja dziedzicznego raka piersi poprzez spersonalizowaną optymalizację stężeń Se, Zn, Fe w organizmie za pomocą suplementów diety”

Umowa nr INNOMED/I/16/NCBR/2014

Czas trwania projektu zgodnie z umową: 01.10.2014-30.09.2019. Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Partnerem projektu jest Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie.

Charakterystyka grup badanych

Grupy badane, których analizy są podstawą poniżej opisanych wyników, zostały utworzone spośród osób, które zostały zarejestrowane w latach 2009-2020 w Ośrodku Nowotworów Dziedzicznych w Szczecinie. Każdy pacjent podpisywał świadomą zgodę na przechowywanie i wykorzystywanie materiału biologicznego w celach naukowych. Próbki krwi i surowicy pobierano w godzinach 8-14, a pacjenci byli na czczo przez co najmniej 4 godziny przed pobraniem. Dla większości pacjentów próbka była pobrana tylko raz, ale w niektórych przypadkach również więcej razy przy okazji kolejnych wizyt. Materiał biologiczny przechowywano w -80° C do momentu oznaczenia stężenia pierwiastków. Każdy z uczestników badania wypełnił ankietę o stanie zdrowia oraz stylu życia.

Do kohorty prospektywnej włączono 2962 zdrowych (bez zdiagnozowanego nowotworu złośliwego) kobiet. W trakcie 42 miesięcznej obserwacji u 148 kobiet zdiagnozowano nowotwór złośliwy.

Charakterystykę grupy przedstawiono w poniższej tabeli.

 Chore (n=148)Zdrowe (n=2814)
Średnia wieku (zakres)56,46 (35-82)53 (33-84)

Palenie papierosów

-obecnie

-w przeszłości

-nigdy

40 (27,03%)

34 (22,97%)

74 (50 %)

605 (21,50%)

750 (26,65%)

1459 (51,84%)

Hormony

-nie

-tak

-brak danych

93 (62,84%)

54 (36,49%)

1 (0,67%)

1467 (52,13%)

1316 (46,77%)

31 (1,1%)

Adnexektomia

-nie

-tak

-brak danych

135 (91,22%)

9 (6,08%)

4 (2,7%)

2631 (93,50%)

175 (6,22%)

8 (0,28%)

Lokalizacje nowotworów złośliwych

-pierś

-trzon macicy

-jelito grube

-czerniak

-tarczyca

-jajnik

-szyjka macicy

-chłoniak

-pęcherz moczowy

-płuca

-nerka

-żołądek

-białaczka

-szpiczak

-glejak

-trzustka

 

 

76 (51,4%)

12 (8,1%)

10 (6,8%)

7 (4,7%)

7 (7,73%)

6 (4,05%)

5 (3,38%)

5 (3,38%)

4 (2,7%)

4 (2,7%)

3 (2,03%)

3 (2,03%)

2 (1,35%)

2 (1,35%)

1 (0,68%)

1 (0,68%)

Do kohorty prospektywnej włączono 1324 zdrowe (bez zdiagnozowanego nowotworu złośliwego) kobiety, u których wykryto mutację w genie BRCA1. Uczestniczki zostały poddane średnio 40 miesięcznej obserwacji, w trakcie której u 107 kobiet zdiagnozowano nowotwór złośliwy. Charakterystykę grupy przedstawiono w poniższej tabeli.
Chore (n=107) Zdrowe (n=1217)
Średnia wieku (zakres) 44,25 (26-66) 40,5 (25-69)
Palenie papierosów
-obecnie
-w przeszłości
-nigdy
-brak danych

24 (22,43%)
27 (25,23%)
55 (51,4%)
1 (0,93%)

254 (20,87%)
249 (20,46%)
699 (57,44%)
15 (1,23%)
Hormony
-nie
-tak
-brak danych

46 (43%)
60 (56,07%)
1 (0,93%)

603 (49,55%)
592 (48,64%)
22 (1,81%)
Adnexektomia
-nie
-tak
-brak danych

52 (48,6%)
55 (51,4%)
0

688 (56,53%)
510 (41,92%)
19 (1,56%)
Lokalizacje nowotworów złośliwych
-pierś
-jajnik
-szyjka macicy
-otrzewna
-żołądek
-jelito grube
-białaczka
-trzustka
-skóra
-krtań
-tarczyca
-pęcherz moczowy

80 (74,8%)
15 (14%)
3  (2,8%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)
1 (0,9%)












Do kohorty prospektywnej włączono zdrowych (bez zdiagnozowanego nowotworu złośliwego) 2956 mężczyzn. Zostali oni poddani średnio 76 miesięcznej obserwacji, w trakcie której u 144 mężczyzn zdiagnozowano nowotwór złośliwy. Każdy z uczestników badania wypełnił ankietę o stanie zdrowia oraz stylu życia. Charakterystykę grupy prospektywnej przedstawiono w poniższej tabeli.
  Chorzy (n=144) Zdrowi (n=2812)
Średnia wieku (zakres) 60,5 (36-76) 52 (31-87)
Palenie papierosów
-obecnie
-w przeszłości
-nigdy

42 (29,17%)
55 (38,19%)
47 (32,64 %)

829 (29,48%)
975 (34,67%)
1008 (35,85%)
Lokalizacja nowotworu złośliwego
– prostata
– skóra
– nerka
– jelito
– pęcherz moczowy
– krew
– płuca
– wątroba
– tarczyca
– trzustka
– żołądek
– pierś
– przełyk
– przysadka
– ślinianki
– jądra

58 (40,28%)
16 (11,11%)
13 (9,03%)
13 (9,03%)
12 (8,33%)
9 (6,25%)
6 (4,17%)
4 (2,78%)
4 (2,78%)
2 (1,39%)
2 (1,39%)
1 (0,69%)
1 (0,69%)
1 (0,69%)
1 (0,69%)
1 (0,69%)
















Do badań włączono 538 pacjentek ze zdiagnozowanym i potwierdzonym histopatologicznie rakiem piersi. Krew została zebrana w latach 2009-2015 w momencie diagnozy raka piersi, przed rozpoczęciem leczenia. W 2020 roku zebrano informację o zgonach w trakcie obserwacji prospektywnej. Uzyskano ją z Departamentu Ewidencji Państwowych – Ministerstwa Cyfryzacji. Średni okres obserwacji dla pacjentek żyjących wyniósł 9 lat (zakres 5-12 lat). Charakterystyka grupy została przedstawiona w poniższej tabeli.
  Żyjący (n=417) Zgony (n=121)
Średnia wieku (zakres) 55,87 (25-85) 61,07 (28-91)
Palenie papierosów
-obecnie
-w przeszłości
-nigdy
-brak danych

89 (21,3%)
112 (26,9%)
206 (49,4%)
10 (2,4%)

26 (21,5%)
27 (22,3%)
65 (53,7%)
3 (2,5%)
Receptor estrogenowy
-dodatni
-ujemny
-brak danych

287 (68,8%)
114 (27,3%)
16 (3,8%)

79 (65,3%)
32 (26,4%)
10 (8,26%)
Mutacja w genie BRCA1 50 (12%) 11 (9,1%)
Chemioterapia
-tak
-nie
-brak danych

211 (50,6%)
174 (41,7%)
32 (7,7%)

65 (53,7%)
36 (29,8%)
20 (16,5%)
Radioterapia
-tak
-nie
-brak danych

244 (58,5%)
122 (29,3%)
51 (12,2%)

56 (46,3%)
35 (28,9%)
30 (24,8%)
Tamoxifen
-tak
-nie
-brak danych

282 (67,6%)
122 (29,3%)
13 (3,1%)

79 (65,3%)
33 (27,3%)
9 (7,4%)
Rodzaj operacji
-mastektomia
-lumpektomia
-brak danych

261 (62,6%)
131 (31,4%)
25 (6%)

82 (67,8%)
17 (14%)
22 (18,2%)

Do badania włączono 357 pacjentów ze zdiagnozowanym i potwierdzonym histopatologicznie rakiem prostaty. Krew została zebrana w latach 2009-2015 w momencie diagnozy raka prostaty przed rozpoczęciem leczenia. Średni okres obserwacji dla pacjentów wyniósł 5 lat.

Gleason Żyjący (n=293)Zgony (n=102)

6

7

8

9

10

Brak danych

85 (29%)

164 (56%)

20 (6,8%)

17 (5,8%)

2 (0,7%)

5 (1,7%)

39 (38,2%)

35 (34,3%)

9 (8,8%)

11 (10,8%)

7 (6,9%)

2 (1,96%)
Stopień zaawansowania klinicznego

1-2

3

4

brak danych

7 (2,7%)

232 (79,2%)

51 (17,4%)

2 (0,7%)

4 (3,9%)

45 (44,1%)

53 (52%)

Radioterpia

-tak

-nie

84 (28,7%)

209 (71,3%)

24 (23,5%)

78 (76,5%)
Chemioterpia

-tak

-nie

3 (1%)

290 (99%)

4 (3,9%)

98 (96,1%)
Hormonoterpia

-tak

-nie

59 (20,1%)

234 (79,9%)

40 (39,2%)

62 (60,8%)
Prostatektomia

-tak

-nie

233 (79,5%)

60 (20,5%)

33 (32,4%)

69 (67,6%)
Orchidektomia

-tak

-nie

8 (2,7%)

285 (97,3%)

11 (10,8%)

91 (89,2%)
Do grupy włączono 315 pacjentów leczonych operacyjnie w okresie od lipca 2009 do lutego 2017 r. z powodu raka płaskonabłonkowego krtani. Pacjenci stanowili ponad 70% wszystkich pacjentów operowanych w Klinice Otolaryngologii Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie. Od wszystkich chorych zebrano informacje kliniczne dotyczące: wieku zachorowania, płci, stopnia zaawansowania klinicznego, radioterapii, chemioterapii oraz intensywności palenia (paczkolat).
  n=315 %
Wiek zachorowania (średnia, zakres) 61,1 (41-86)
Płeć
-kobieta
-mężczyzna

49
266

15,6
84,4
Stopień zaawansowania klinicznego
1
2
3
4

72
42
70
131

22,8
13,3
22,2
41,6
Paczkolata (średnia, zakres) 37,11 (0-150)
Leczenie
-radioterapia
-chemioterpia

142
32

45,1
10,1
Grupa badana składała się z 302 pacjentów z rozpoznanym rakiem płuc. Pacjenci pochodzili z Kliniki Chirurgii Klatki Piersiowej w Szczecin – Zdunowo. Pacjenci byli hospitalizowani w okresie od lutego 2010 do Grudnia 2011. Krew została pobrana w momencie diagnozy, przed rozpoczęciem leczenia.
    %
Płeć  
Mężczyźni
Kobiety

196
106

64,9
35,1
Wiek, średnia (zakres) 64,2 (43-86)
Paczkolata, średnia (zakres) 33,2 (0-232,8)
Palenie papierosów  
Tak
Nie

283
19

93,7
6,3
Stopień zaawansowania klinicznego
1
2
3
4

129
75
79
19

42,7
24,8
26,2
6,3
Radioterapia  
Tak
Nie

78
224

25,8
74,2
Chemioterapia  
Tak
Nie

105
197

34,8
65,2
Histologia  
Gruczolakorak
Rak płaskonabłonkowy
Rak z dużych komórek
Rak mieszany z dużych i małych komórek
Rak drobnokomórkowy
Inne

136
124
21
5
3
13

45
41,1
7
1,7
1
4,3
Do grupy badanej włączono 100 pacjentów z rakiem trzustki. Charakterystyka grupy została przedstawiona w poniższej tabeli.
  Osoby chore
Rok urodzenia (zakres) 1930-1976
Wiek w momencie pobrania, średnia (zakres) 63,4 (35-84)
Płeć  
Mężczyzna
Kobieta

59
41
Krewni pierwszego stopnia  
Z rakiem trzustki
Z rakiem o innej lokalizacji

4
43
Palenie  
Tak
Nie

27
73
Paczkolata, średnia (zakres) 28,99 (2-50)
Do grupy włączono 375 pacjentów ze zdiagnozowanym czerniakiem złośliwym zdiagnozowanych w latach 2006-2016. Krew pacjentów została zabezpieczona w momencie diagnozy, przed rozpoczęciem leczenia. Charakterystyka grupy badanej została przedstawiona w poniższej tabeli.
  Żyjący (n=344) Zgony (n=31)
Wiek (średnia, zakres) 54,6 (21-90) 64,3 (38-86)
Płeć
-kobieta
-mężczyzna

218 (63%)
126 (37%)

14 (45%)
17 (55%)
Stopień zaawansowania klinicznego
2
3
4-5

70 (20%)
145 (42%)
129 (38%)

1 (3,2%)
12 (39%)
18 (58%)

Wyniki badań

W organizmie selen działa poprzez białka, do których jest wbudowany w postaci selenocysteiny. Jako składnik selenobiałek selen odgrywa rolę enzymatyczną, jak i strukturalną[1]. Do jednych z ważniejszych funkcji selenobiałek należy udział w produkcji hormonów tarczycy, pobudzanie układu immunologicznego, oraz ochrona przed stresem oksydacyjnym.[2]

Zarówno niedobór jak i nadmiar tego pierwiastka może mieć niekorzystny wpływ na organizm. Prowadzi to do m.in. do zaburzeń pracy serca, zwyrodnienia serca i wątroby, zwiększenia ryzyka choroby nadciśnieniowej, ograniczenia sprawności układu odpornościowego, zaburzenia funkcji tarczycy, zaburzenia mineralizacji kości i prawidłowego wykształcenia zębów oraz zwiększenia ryzyka chorób nowotworowych. [3–7]

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Kobiety powyżej 60 roku życia, niepalące mają istotnie 4,5 krotnie obniżone ryzyko, jeśli mają stężenie we krwi zawierające się w przedziale 94-104 µg/l. Natomiast kobiety powyżej 60 roku życia, które palą obecnie bądź paliły w przeszłości mają istotnie 3,5 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka, jeśli mają stężenie selenu we krwi > 110 µg/l.

Częstość występowania raków u kobiet niepalących, powyżej 60 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I94-1043114Ref.Ref.Ref.
II<9411934,51,2-16,60,02*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)  P.438038

Częstość występowania raków u kobiet palących, powyżej 60 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I>110497Ref.Ref.Ref.
II<110251713,51,2-10,50,02*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.438038

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet z wykrytą mutacją w genie BRCA1

Kobiety, poniżej 50 roku życia, ze stężeniem selenu we krwi zawierającym się w przedziale 70-80 µg/l, mają tendencję do blisko 5 krotnie obniżonego ryzyka raka w porównaniu do kobiet ze stężeniami selenu poza przedstawionym przedziałem.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia selenu we krwi wśród kobiet poniżej 50 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I70-80156Ref.Ref.Ref.
II<70 & >80759044,60,6-34,10,1*

*wynik nieistotny statystycznie (p >0,05) P.435603

Kobiety, powyżej 50 roku życia, ze stężeniem selenu we krwi zawierającym się w przedziale 95-120 µg/l wykazują ponad 2 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka w porównaniu do kobiet ze stężeniami selenu poza przedstawionym przedziałem.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia selenu we krwi wśród kobiet powyżej 50 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I95-12013156Ref.Ref.Ref.
II<95 & >120201022,31,1-4,90,03*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.435603

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u mężczyzn

Mężczyźni niepalący papierosów, ze stężeniem selenu we krwi zawierającym się w przedziale 100-110 µg/l wykazują blisko 4 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka w porównaniu do mężczyzn ze stężeniami selenu poza tym przedziałem.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia selenu we krwi wśród mężczyzn niepalących (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I100-1105260Ref.Ref.Ref.
II<95202913,61,3-9,70,008*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437898 Natomiast mężczyźni powyżej 60 roku życia oraz palący papierosy w przeszłości bądź obecnie wykazują blisko 11 krotnie zmniejszone ryzyko zachorowania na nowotwór złośliwy, w przypadku występowania stężenia selenu we krwi >115 µg/l, w porównaniu do mężczyzn ze stężeniem selenu we krwi <115 µg/l.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia selenu we krwi wśród mężczyzn palących powyżej 60 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I<115183Ref.Ref.Ref.
II≥1155642710,91,5-79,80,0013*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437898

Poniżej przedstawiono krzywą Kaplana-Meier’a dla powyższej korelacji.

Probability of cancer-free – prawdopodobieństwo niezachorowania na raka
Months after testing – czas obserwacji w miesiącach

Przeżycia chorych z rakiem piersi

Kobiety z rakiem piersi mają istotnie większą szansę na 10-letnie przeżycie, jeśli ich stężenie selenu w surowicy wynosi >94,7 µg/l. Kobiety ze stężeniem selenu w surowicy < 70 µg/l mają ponad 25-krotnie zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu z podgrupą o stężeniu selenu w surowicy 95-102,5 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u kobiet z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (ćwiartki).

ĆwiartkiZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyHR95%CIp
I52,1-76,789462,351,12-4,550,01*
II76,8-85,1105291,520,76-3,020,23
III85,2-94,6105291,951,01-3,760,047*
IV94,7-171,511817Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u kobiet z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (zakresy).

ĆwiartkiZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyOR95%CIp
I< 703228Ref.Ref.Ref.
II95-102,562227,16,7-121,2<0,0001*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)

Powyższe wyniki stanowią część publikacji Szwiec M et al., Serum Selenium Level Predicts 10-Years Survival after Breast Cancer; Nutrients 2021, 13(3), 953. [8]

Przeżycia chorych z rakiem prostaty

Mężczyźni z rakiem prostaty oraz stężeniem selenu w surowicy w zakresie 85-105 µg/l wykazują istotnie ponad 8 krotnie zmniejszone ryzyko zgonu w stosunku do podgrupy ze stężeniem selenu w surowicy poniżej 70 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u mężczyzn z rakiem prostaty w ciągu 5 lat od rozpoznania (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyOR95%CIp
I≤7061338,63,4-21,7<0,0001*
II85-105956Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437046

Przeżycia chorych z rakiem płuca

Zaobserwowano,  że większe szanse na dłuższe przeżycie po diagnozie raka płuca maja osoby, u których stężenie selenu w surowicy wynosi >67,4 µg/l w porównaniu do osób o niskim stężeniu tego pierwiastka w surowicy (<55,1 µg/l).

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u pacjentów z rakiem płuca w I stopniu zaawansowania w ciągu 3 lat od rozpoznania (tertyle).

TertyleZakres [µg/l]Ilość osóbOR95%CIp
I33,46-57,91432,731,21-6,110,01*
II57,92-68,86421,880,83-4,280,13
III69,29-108,2744Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)

Powyższe wyniki stanowią część publikacji Pietrzak S. et al., Influence of the selenium level on overall survival in lung cancer, Journal of Trace Elements in Medicine and Biology 2019, 56:46-51.[9]

Przeżycia chorych z rakiem trzustki

Pacjenci ze zdiagnozowanym rakiem trzustki mają 3-krotnie większą szansę na 6-miesięczne przeżycie, jeśli ich stężenie selenu w surowicy jest ≥ 63,67 µg/l w porównaniu do pacjentów ze stężeniem selenu poniżej tej wartości.

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u pacjentów z rakiem trzustki w ciągu 6 miesięcy od rozpoznania (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyOR95%CIp
I>< 63,6724330,40,1-0,970,03*
II≥ 63,672211Ref.Ref.Ref.

Powyższe wyniki stanowią część publikacji Lener M. et al., Serum concentration of Selenium and Copper in Patients Diagnosed with Pancreatic Cancer, Cancer Res Treat., 2016, 48(3):1056-1064.[10]

Przeżycia chorych z czerniakiem złośliwym

Pacjenci ze zdiagnozowanym czerniakiem złośliwym mają istotnie większą szansę na 10-lecie przeżycie, jeśli ich stężenie selenu w surowicy jest wyższe niż 96 µg/l. Pacjenci ze stężeniem selenu w surowicy < 76 µg/l mają blisko 6-krotnie zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu z podgrupą o stężeniu selenu w surowicy > 96 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u pacjentów z czerniakiem złośliwym w ciągu 10 lat od rozpoznania (ćwiartki).

ĆwiartkiZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyHR95%CIp
I56,7-76,278165,831,32-25,80,02*
II76,4-85,018673,370,7-16,30,13
III85,15-96,068863,340,67-16,70,14
IV96,15-168922Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p<0,05) P.438563

Powyższe wyniki stanowią przedmiot  publikacji Rogoża-Janiszewska E. et al., Serum selenium level and the 10-year survival after melanoma, Biomedicines, 2021.[11]

Arsen i jego związki są jednymi z najbardziej rozpoznawalnych trucizn. Według klasyfikacji międzynarodowej agencji do badań nad rakiem (IARC, ang. International Agency for Cancer Research) arsen i jego związki zostały określone jako bezwzględne ludzkie karcynogeny – grupa 1.[12] Różnorodność objawów klinicznych wywołanych inhalacją związkami arsenu lub jego spożyciem jest bardzo duża. W zależności od stężenia, czasu ekspozycji i drogi zaabsorbowania skutki oddziaływania arsenu z tkankami są od stosunkowo niegroźnych na przykład hipopigmentacji, po zagrażające życiu nowotwory (WHO). W świetle istniejących danych literaturowych można stwierdzić, że nie tylko wysokie, ale i nieznacznie podwyższone stężenia arsenu mogą być przyczyną raków, zwłaszcza u kobiet.

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Kobiety ze stężeniem arsenu we krwi poniżej 0,6 µg/l wykazują istotne blisko 5-krotnie obniżone ryzyko rozwoju raków zwłaszcza raków piersi w porównaniu do kobiet ze stężeniem arsenu powyżej 0,6 µg/l (OR=4,7; p=0,0004; 95%CI:1,9-11,7).

Częstość występowania raków piersi w zależności od stężenia arsenu we krwi (wybrane zakresy)

GrupaZakres stężeń µg/lOsoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I<0,65735Ref.Ref.Ref.
II0,6-0,81187233,71,4-100,01*
III0,82-1,25217194,31,6-11-50,002*
IV>1,25327096,62,6-17,1<0,0001*
Wybrane zakresy
I<0,65735Ref.Ref.Ref.
II≥0,67122224,71,9-11,70,0004*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.425602

Poniżej przedstawiono krzywą dla powyższej korelacji.

Probability of cancer-free – prawdopodobieństwo niezachorowania na raka/ Months after testing – czas obserwacji w miesiącach

Powyższe wyniki stanowią przedmiot publikacji Marciniak W. et al., Blood arsenic levels and the risk of familial breast cancer in Poland, Int J Cancer, 2020, 146 (10): 2721-2727.[13]

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet z wykrytą mutacją w genie BRCA1

Kobiety ze stężeniem arsenu we krwi poniżej 0,85 µg/l wykazują istotnie około 2-krotnie obniżone ryzyko rozwoju raka w porównaniu do kobiet ze stężeniem arsenu powyżej 0,85 µg/l (OR=2.55; p=0,0006; 95%CI:1,47-4,43).

Częstość występowania nowotworów w zależności od stężenia arsenu we krwi.

GrupaZakres stężeń µg/lOsoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I<0,8518513Ref.Ref.Ref.
II>0,85495482,551,47-4,430,0006*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)

Powyższe wyniki stanowią część publikacji Marciniak W. et al.,  Blood Arsenic Levels as a Marker of Breast Cancer Risk among BRCA1 Carriers, Cancers 2021, 13(13), 3345. [14]

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u mężczyzn

Wśród mężczyzn, u których stężenie arsenu we krwi wynosi pomiędzy 0,7 a 1,14 µg/l wykazano blisko 5-krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka.

Częstość występowania raków u mężczyzn w zależności od stężenia arsenu we krwi (wybrane zakresy)

GrupaZakres [µg/l]>Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I0,7-1,1428788Ref.Ref.Ref.
II<0,7 & > 1,1411620034,81,1-2,50,03*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437896

Przeżycia chorych z rakiem prostaty

Mężczyźni ze stężeniem arsenu w surowicy w zakresie 0,7-1,0 µg/l wykazują istotnie ponad 3-krotnie zmniejszone ryzyko zgonu w stosunku do podgrupy ze stężeniem arsenu w surowicy < 0,7 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia arsenu w surowicy u mężczyzn z rakiem prostaty w ciągu 5 lat od rozpoznania (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]ZgonyŻyjącyOR95%CIp
I<0,722503,181,63-6,220,0009*
II0,7-1,022159Ref.Ref.Ref.
III>1,021831,830,95-3,520,085

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437046

Według IARC kadm i jego związki zostały określone jako bezwzględne ludzkie karcynogeny – grupa 1.[12] Niekorzystne działanie kadmu i jego związków może prowadzić do chorób nerek, sercowo-naczyniowych, nadciśnienia, anemii, uszkodzeń wątroby, zaburzeń funkcjonowania narządów płciowych, zaburzeń układu immunologicznego, niedoborów żelaza, miedzi i cynku, a także rozwinięcia choroby nowotworowej.[15] Liczne prace opisują zwiększone stężenia kadmu w materiale biologicznym osób, które zachorowały na raki prostaty[16,17], nerki[18], pęcherza moczowego[19,20], trzustki[21,22] i piersi[23,24].

W literaturze wymienia się trzy główne źródła kadmu: dieta, palenie tytoniu oraz ekspozycja zawodowa[25]. Stężenie kadmu w produktach spożywczych jest silnie zależne od zawartości tego pierwiastka w środowisku – powietrzu, glebie oraz wodzie[25]. Stężenie kadmu we krwi jest mocno skorelowane z paleniem wyrobów tytotniowych. U osób niepalących stężenie Cd jest niższe w porównaniu do palaczy[26]. Grupę zawodową bardziej narażoną na działanie kadmu stanowią pracownicy przemysłu cynkowego, stalowego i miedziowego oraz przy produkcji baterii niklowo-kadmowych, ogniw słonecznych i biżuterii[27].

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Poniższa tabela  przedstawia rozkład osób badanych w wybranym przez nas zakresie. Ryzyko zachorowania na raka jest ponad 8-krotnie zmniejszone wśród kobiet, których stężenie znajduje się w zakresie 0,28-0,33 µg/l.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia kadmu we krwi u kobiet nie palących powyżej 50 roku życia (wybrany zakres)

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I0,28-0,331126Ref.Ref.Ref.
II<0,28 & >0,33446658,341,1-61,10,009*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437608

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet z wykrytą mutacją w genie BRCA1

U kobiet poniżej 51 roku życia ze stężeniem kadmu we krwi ≤0,32 µg/l ryzyko zmniejszone jest ponad 8-krotnie w porównaniu do kobiet z wyższym poziomem kadmu.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia kadmu we krwi u kobiet poniżej 51 roku życia (wybrany zakres)

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I≤0,32192Ref.Ref.Ref.
II>0,32222448,301,1-62,460,013*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) PAT.237085

Powyższe wyniki stanowią przedmiot  publikacji przesłanej do druku Derkacz R. et al., Blood Cadmium Level and the Risk of Cancer in Women with BRCA1 Mutations, Cancers, 2021.[28]

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u mężczyzn

Mężczyźni, którzy nigdy nie palili papierosów, u których stężenie kadmu we krwi wynosi < 0,14 µg/l mają blisko 6 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka w stosunku do mężczyzn ze stężeniem kadmu we krwi > 0,28 µg/l.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia kadmu we krwi u mężczyzn niepalących papierosów (ćwiartki)

ĆwiartkaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I0,03-0,144260Ref.Ref.Ref.
II0,14-0,2172571,770,51-6,120,54
III0,21-0,28152493,921,28-11,960,02
IV0,28-2,34212425,641,91-16,670,0004*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)P.437897

Cynk jest pierwiastkiem niezbędnym dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Pełni funkcję ochronną przed wolnymi rodnikami, między innymi wchodząc w skład dysmutazy ponadtlenkowej (SOD2). Zaangażowany jest również w procesy immunologiczne, warunkuje prawidłową funkcję skóry czy też błon śluzowych. Bierze udział w magazynowaniu i wydzielaniu insuliny z trzustki, utrzymuje równowagę jonową innych mikroelementów, w tym selenu, magnezu czy miedzi, a także spełnia rolę detoksykacyjną w stosunku do metali ciężkich[29]. Niedobór tego pierwiastka prowadzi do poważnych zaburzeń takich jak: niedobory immunologiczne, zapalenia (m.in. SARS-Cov-2), nieprawidłowe gojenie ran, obniżenie płodności czy też problemy ze wzrokiem[29,30].

Zaobserwowano, że poziom cynku ulega zmianom w komórkach nowotworowych[31]. Prawidłowe komórki nabłonkowe prostaty akumulują cynk, zaś w komórkach rakowych poziom tego pierwiastka jest znacząco obniżony.[32] Uważa się, że cynk ma działanie przeciwnowotworowe hamując wzrost komórek nowotworowych i aktywując apoptozę. Znane są badania oceniające związek między stężeniem cynku a ryzykiem raków, ich wyniki są jednak rozbieżne. Niektóre z tych badań mówią, iż stężenie cynku w surowicy jest wyższe u osób z nowotworem [33–35], natomiast inne, że poziom ten jest niższy.[36] Wyniki przeprowadzonych do tej pory badań sugerują również, że odpowiednia ilość cynku w diecie działa chemoprewencyjnie. Osoby, których dieta jest bogata w cynk wykazują niższe ryzyko raka płuc niż osoby stosujące dietę ubogocynkową (OR 0,71; 95% CI 0,5-0,99). [37] Również ryzyko raka jelita grubego i odbytu jest niższe przy stosowaniu diety bogatocynkowej (RR 0,86; 95% CI 0,73-1,02).[38] Natomiast suplementacja cynkiem w bardzo wysokich dawkach powyżej 100 mg/dzień (zalecane dzienne spożycie cynku wynosi 8 mg/dzień dla kobiet a 12 mg/dzień dla mężczyzn) odnosi odwrotny efekt, znacząco zwiększając ryzyko wystąpienia raka prostaty (RR 2,29; 95% CI 1,06 – 4,95, p=0,03).[39] Poniżej przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych w naszym Ośrodku.

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Kobiety niepalące, powyżej 50 roku życia ze stężeniem cynku we krwi w przedziale 5600-6100 µg/l mają 6,5 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka w stosunku do kobiet ze stężeniem cynku poniżej 5600 µg/l, a 3,5 krotnie obniżone ryzyko w porównaniu do kobiet ze stężeniem cynku powyżej 6100 µg/l.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia cynku we krwi u kobiet niepalących powyżej 50 roku życia

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I<5600201986,51-89-22,120,0008*
II5600-61003192Ref.Ref.Ref.
III>6100223993,51,04-11,940,029

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437571

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet z wykrytą mutacją w genie BRCA1

Kobiety z mutacją w genie BRCA1, które nie paliły papierosów mają prawie 3 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka, jeśli ich poziom cynku znajduje się w zakresie 6000-6700 µg/l. Takiej korelacji nie można stwierdzić wśród osób palących papierosy.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia cynku we krwi u kobiet będących nosicielkami mutacji w genie BRCA1, które nie paliły papierosów (wybrane zakresy)

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I6000-67008218Ref.Ref.Ref.
II<6000&>6700494812,81,3-6,00,006*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.425603

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u mężczyzn

Mężczyźni, którzy nie palili papierosów mają blisko 4 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka, jeśli ich stężenie cynku we krwi zawiera się w przedziale 5600-6350 µg/l.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia cynku we krwi u mężczyzn niepalących (wybrane zakresy)

ĆwiartkaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I5600-63505318Ref.Ref.Ref.
II<5600&>6350416873,81,5-9,70,0018*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437894

Przeżycia chorych z rakiem piersi

Kobiety ze zdiagnozowanym rakiem piersi oraz stężeniem cynku w surowicy > 1000 µg/l wykazują blisko 6-krotnie zmniejszone ryzyko zgonu w porównaniu do kobiet, u których to stężenie wynosi < 700 µg/l.

Tabela  pokazuje częstość zgonów w zależności od stężenia cynku w surowicy u kobiet z rakiem piersi (n=538).

Częstość zgonów w zależności od stężenia cynku w surowicy u kobiet z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (wybrane zakresy)

GrupaZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyOR95%CIp
I≤70033255,682,09-15,420,0003*
II700-850181542,240,91-5,530,088
III851-1000158361,710,68-4,310,30
IV≥1000456Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.434767

Przeżycia chorych z rakiem prostaty

Mężczyźni ze zdiagnozowanym rakiem prostaty, u których stężenie cynku w surowicy zawiera się w przedziale 1000-1200 µg/l wykazują prawie 4-krotnie zmniejszone ryzyko zgonu w stosunku do mężczyzn, u których stężenie to wynosi < 900 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia cynku w surowicy u mężczyzn z rakiem prostaty w ciągu 5 lat od rozpoznania (ćwiartki)

GrupaZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyOR95%CIp
I≤760,3856348,43,31-21,33<0,0001*
II760,39-839,6375142,580,94-7,060,095
III839,64-931,7278111,950,69-5,530,31
IV≥931,73836Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437046

Wśród mężczyzn ze zdiagnozowanym rakiem prostaty, u których stężenie cynku w surowicy zawiera się w przedziale 1000-1200 zaobserwowano blisko 4-krotnie zmniejszone ryzyko zgonu, w stosunku do mężczyzn, u których stężenie cynku jest niższe niż 900 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia cynku w surowicy u mężczyzn z rakiem prostaty ciągu 5 lat od rozpoznania (wybrane zakresy)

GrupaZakres [µg/l]ŻyjącyZgonyOR95%CIp
I<900180543,71,09-12,480,03*
II1000-1200373Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437046

Powyższe wyniki stanowią przedmiot zgłoszenia patentowego nr P.437046

Przeżycia chorych z rakiem krtani

Wśród osób z rakiem krtani ponad 2-krotnie zmniejszone ryzyko zgonu miały osoby chore ze stężeniem cynku powyżej 688 µg/l w surowicy w porównaniu do osób ze stężeniem <580 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia cynku w surowicy u pacjentów z rakiem krtani w ciągu 5 lat od rozpoznania (tercyle)

GrupaZakres µg/l]ŻyjącyZgonyOR95%CIp
I357,76-580,3852522,451,4-4,4<0,01*
II584,46-688,8967371,350,8-2,40,31
III688,94-1317,877631Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.427370

Powyższe wyniki stanowią przedmiot publikacji Lubiński J. et al., Survival of Laryngeal Cancer Patients Depending on Zinc Serum Level and Oxidative Stress Genotypes,Biomolecules2021, 11, 865.[40]

Miedź pełni różne funkcje w strukturze białek oraz jako katalizator dzięki zdolności do zmian stopnia utlenienia i redukcji i występuje w stanie utlenionym (Cu2+) lub zredukowanym (Cu+). Jony miedziowe mogą uczestniczyć w szerokim spektrum interakcji z białkami, umożliwiając powstawanie złożonych struktur oraz pośrednicząc w skomplikowanych reakcjach biochemicznych.[41,42] Miedź, podobnie jak inne pierwiastki śladowe, jest z jednej strony niezbędna dla organizmu, z drugiej jednak strony jest bardzo niebezpieczna. Generalnie jednak stany, które charakteryzują się ogólnym lub komórkowo-specyficznym nagromadzeniem miedzi zdarzają się rzadko i najczęściej występują w wyniku określonych zaburzeń o podłożu genetycznym.[43]

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Kobiety niepalące, w wieku poniżej 50 roku życia ze stężeniem miedzi we krwi pomiędzy 850-1000 µg/l mają niemal 3-krotnie zmniejszone ryzyko zachorowania na raka.

Częstość występowania raków u kobiet niepalących poniżej 50 roku życia, u których nie stwierdzono mutacji w genie BRCA1 (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I850-100016493Ref.Ref.Ref.
II<850131562,61,2-5,50,02*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.438572

Zanieczyszczenie środowiska ołowiem stanowi nieustający problem dla rozwijających się społeczeństw. Toksyczne działanie ołowiu dotyczy głównie jego wpływu na układ krwiotwórczy[44], obwodowy i ośrodkowy układ nerwowy[45] oraz przewód pokarmowy[46]. Ze względu na wszechobecność ołowiu, praktycznie każdy człowiek narażony jest na kontakt z tym pierwiastkiem. Toksyczność ołowiu prowadzi między innymi do zmiany aktywności wielu enzymów oraz zaburzeń funkcji wolnych i strukturalnych białek w komórce[47]. Wiele badań sugeruje, że ważnym molekularnym mechanizmem toksyczności ołowiu jest jego udział w powstawaniu wolnych rodników tlenowych, które odgrywają dużą rolę w powstawaniu uszkodzeń wewnątrzkomórkowych oraz w patogenezie wielu schorzeń, w tym nowotworów złośliwych[48]. Według klasyfikacji karcynogenów IARC, ołów i jego związki należą do grupy 2a i 2b tj. potencjalnie karcinogennych[12].

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Kobiety, ze stężeniem ołowiu we krwi ≤ 8 µg/l, wykazują istotnie blisko 9-krotnie zmniejszone ryzyko rozwoju raka.

Częstość występowania nowotworów w zależności od stężenia ołowiu u kobiet. (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I≤81372Ref.Ref.Ref.
II>82610948,841,2-65,410,006*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.433150

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet z wykrytą mutacją w genie BRCA1

Kobiety, ze stężeniem ołowiu we krwi ≤ 8 µg/l, wykazują istotnie 3-krotnie zmniejszone ryzyko rozwoju raka.

Częstość występowania nowotworów w zależności od stężenia ołowiu u kobiet. (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I≤88217Ref.Ref.Ref.
II>8878122,91,4-6,10,002*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.433150

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u mężczyzn

Mężczyźni poniżej 60 roku życia, niepalący wykazują blisko 8-krotnie obniżone ryzyko zachorowania, jeśli ich stężenie ołowiu jest niższe niż 13,5 µg/l.

Częstość występowania nowotworów w zależności od stężenia ołowiu u mężczyzn niepalących poniżej 60 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I<13,51217Ref.Ref.Ref.
II>13,5164477,81,02-59,00,017*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437899

Mężczyźni powyżej 60 roku życia, niepalący wykazują 4-krotnie obniżone ryzyko zachorowania na nowotwory, jeśli ich stężenie ołowiu zawiera się w przedziale 20-50 µg/l we krwi pełnej.

Częstość występowania nowotworów w zależności od stężenia ołowiu u mężczyzn niepalących powyżej 60 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I20-50374Ref.Ref.Ref.
II<20 & >5015904,11,1-14,80,02*

wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437899

Mangan (Mn) jest niezbędnym składnikiem odżywczym biorącym udział w prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego, regulacji poziomu cukru we krwi i energii komórkowej, rozmnażania, trawienia, wzrostu kości, krzepnięcia krwi i homeostazy oraz obrony przed reaktywnymi formami tlenu. Funkcje pełnione przez metaloproteiny manganu obejmują oksyreduktazy, transferazy, hydrolazy, liazy, izomerazy oraz ligazy. [49] Mn działa jako kofaktor dla różnych enzymów, w tym arginazy, syntetazy glutaminy (GS), karboksylazy pirogronianowej i dysmutazy ponadtlenkowej Mn (Mn-SOD) [50]. Mn ma tendencję do odkładania się w wątrobie, trzustce, kościach oraz mózgu [50].

W literaturze można znaleźć badania opisujące korelację pomiędzy stężeniem Mn w surowicy a ryzykiem raka piersi oraz jelita grubego. Opublikowane badania mają jednak charakter retrospektywny co powoduje, że nie są one wiarygodne dla stwierdzenia, że mangan jest markerem ryzyka zachorowania na raka. W naszym Ośrodku oceniliśmy korelację pomiędzy stężeniem manganu a przeżyciami kobiet z rakiem piersi.

Przeżycia chorych z rakiem piersi

Kobiety ze zdiagnozowanym rakiem piersi, u których stężenie manganu w surowicy zawiera się w przedziale 1-10 µg/l, wykazują istotnie ponad 1,5 krotnie zmniejszone ryzyko zgonu w odniesieniu do pozostałych kobiet.

Częstość zgonów w zależności od stężenia manganu w surowicy u kobiet z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (wybrane zakresy).

GrupaZakres µg/lŻyjącyZgonyHR95%CIp
I1,0-10,019749Ref.Ref.Ref.
II<1 & > 10204871,551,09-2,200,01*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.438040

Chrom (Cr) należy do pierwiastków szeroko rozpowszechnionych w skorupie ziemskiej. Pierwiastek ten w niewielkich ilościach jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania organizmu pełniąc rolę w przemianach metabolicznych glukozy, niektórych białek i tłuszczów [51–53]. Zwiększone dawki chromu mogą mieć silne działanie toksyczne, wpływając destrukcyjnie na wątrobę, nerki i układ krwiotwórczy oraz powodując nowotwory [51,54,55]. Stwierdzono, że Cr(VI) wykazuje silne działanie mutagenne. Wyniki badań asocjacyjnych wskazują na związek pomiędzy stężeniem chromu we krwi oraz ryzykiem nowotworów w obrębie głowy, szyi i jamy ustnej.

W naszym Ośrodku wykonano pracę nad korelacją pomiędzy stężeniem chromu w surowicy a przeżyciem kobiet ze zdiagnozowanym rakiem piersi.

Przeżycia chorych z rakiem piersi

Kobiety ze zdiagnozowanym rakiem piersi, u których stężenie chromu w surowicy zawiera się w przedziale 0,20-3,5 µg/l, wykazują istotnie blisko 2 krotnie zmniejszone ryzyko zgonu.

Częstość zgonów w zależności od stężenia chromu w surowicy u kobiet z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (wybrane zakresy).

GrupaZakres µg/lŻyjącyZgonyHR95%CIp
I0,20-3,520254Ref.Ref.Ref.
II<0,20 & > 3,5199821,81,28-2,540,0002*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.438042

Kobiety palące papierosy, u których zdiagnozowano nowotwór złośliwy piersi, wykazują istotnie blisko 4,5 krotnie zmniejszone ryzyko zgonu, jeśli ich stężenie chromu w surowicy jest wyższe niż 0,5 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia chromu w surowicy u kobiet palących z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (wybrane zakresy).

GrupaZakres µg/lŻyjącyZgonyHR95%CIp
I<0,5157564,461,39-14,260,01*
II≥0,5383Ref.Ref.Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.438042

Normy

 

Pierwiastek

Grupa

Podgrupa

Norma [µg/l]

Publikacja/

Nr zgłoszenia patentowego

Selen

Kobiety BRCA1 (-)

Palenie (-); < 60 r.ż.

Palenie (-); > 60 r.ż.

Palenie (+)

100-110

94-104

110-120

P.438038

 

Kobiety BRCA1 (+)

< 50 r.ż.

> 50 r.ż.

70-80

95-120

P.435603

 

Mężczyźni

Palenie (-)

Palenie (+); < 60 r.ż.

Palenie (+); > 60 r.ż.

100-110

NZ*

115-130

P.437898

Arsen

Kobiety BRCA1 (-)

< 0,6

Marciniak W., 2020[13]

P.425602

 

Kobiety BRCA1 (+)

< 0,85

Marciniak W., 2021[14]

 

Mężczyźni

0,7-1,14

P.437896

Kadm

Kobiety BRCA1 (-)

Palenie (-) < 50 r.ż.

Palenie (-) > 50 r.ż.

Palenie (+)

NZ*

0,28-0,33

NZ*

P.437608

 

Kobiety BRCA1 (+)

Palenie (-)

Palenie (+)

< 0,27

NZ*

Derkacz R, 2021[28]

PAT.237085

 

Mężczyźni

Palenie (-)

Palenie (+)

< 0,21

NZ*

P.437897

Cynk

Kobiety BRCA1 (-)

Palenie (-); < 50 r.ż.

Palenie (-); > 50 r.ż.

Palenie (+)

NZ*

5600-6100

NZ*

P.437571

 

Kobiety BRCA1 (+)

Palenie (-)

Palenie (+)

6000-6700

6400-6800

P.425603

 

Mężczyźni

Palenie (-)

Palenie (+)

5700-6350

NZ*

P.437894

Miedź

Kobiety BRCA1 (-)

< 50 r.ż.

> 50 r.ż.

850-1000

< 1000

P.438572

 

Kobiety BRCA1 (+)

Palenie (-);< 50 r.ż.

Palenie (-); > 50 r.ż.

Palenie (+)

750-825

< 1000

< 1000

 

 

Mężczyźni

< 800

P.437895

Ołów

Kobiety BRCA1 (-)

≤ 7,5

P.438655

 

Kobiety BRCA1 (+)

< 8

P.433150

 

Mężczyźni

Palenie (-); < 60 r.ż.

Palenie (-); > 60 r.ż.

Palenie (+)

< 13,5

< 50

NZ*

P.437899

  • NZ – dotychczas nie znaleziono korelacji pomiędzy stężeniem pierwiastka a ryzykiem raków w tej podgrupie klinicznej
  • Kobiety BRCA1 (-) – kobiety bez wykrytej mutacji w genie BRCA1
  • Kobiety BRCA1 (+) – kobiety z wykrytą mutacją w genie BRCA1
  • Palenie (-) – osoby niepalące papierosów
  • Palenie (+) – osoby palące papierosy
Pierwiastek Grupa Norma [µg/l] >Publikacja/Nr zgłoszenia patentowego
Selen Kobiety Mężczyźni 95-102,5 Lener M, 2016[10]; Lubiński JA, 2018 [56]; Lubiński J, 20118n [57];Pietrzak S, 2019[9]; Szwiec M, 2021[8]; Rogoża-Janiszewska E., 2021[11]; P.437046
Arsen Mężczyźni 0,75-1,0 P.437046
Cynk Kobiety Mężczyźni 1025-1175 Lubiński J, 2021[40]; P.434767; P.437046
Miedź Kobiety Mężczyźni <1000 ≤ 900 P.436999
Chrom Kobiety >0,5 P.438042
Mangan Kobiety 1-10 P.438040
  1. Hariharan, S.; Dharmaraj, S. Selenium and Selenoproteins: It’s Role in Regulation of Inflammation. Inflammopharmacology 2020, 28, 667–695, doi:10.1007/s10787-020-00690-x.
  2. Combs, G.F.; Clark, L.C.; Turnbull, B.W. An Analysis of Cancer Prevention by Selenium. Biofactors 2001, 14, 153–159, doi:10.1002/biof.5520140120.
  3. Reddy, V.N.; Giblin, F.J.; Lin, L.R.; Dang, L.; Unakar, N.J.; Musch, D.C.; Boyle, D.L.; Takemoto, L.J.; Ho, Y.S.; Knoernschild, T.; et al. Glutathione Peroxidase-1 Deficiency Leads to Increased Nuclear Light Scattering, Membrane Damage, and Cataract Formation in Gene-Knockout Mice. Invest Ophthalmol Vis Sci 2001, 42, 3247–3255.
  4. Kuria, A.; Fang, X.; Li, M.; Han, H.; He, J.; Aaseth, J.O.; Cao, Y. Does Dietary Intake of Selenium Protect against Cancer? A Systematic Review and Meta-Analysis of Population-Based Prospective Studies. Crit Rev Food Sci Nutr 2020, 60, 684–694, doi:10.1080/10408398.2018.1548427.
  5. Jenkins, D.J.A.; Kitts, D.; Giovannucci, E.L.; Sahye-Pudaruth, S.; Paquette, M.; Blanco Mejia, S.; Patel, D.; Kavanagh, M.; Tsirakis, T.; Kendall, C.W.C.; et al. Selenium, Antioxidants, Cardiovascular Disease, and All-Cause Mortality: A Systematic Review and Meta-Analysis of Randomized Controlled Trials. Am J Clin Nutr 2020, 112, 1642–1652, doi:10.1093/ajcn/nqaa245.
  6. Schomburg, L. The Other View: The Trace Element Selenium as a Micronutrient in Thyroid Disease, Diabetes, and Beyond. Hormones (Athens) 2020, 19, 15–24, doi:10.1007/s42000-019-00150-4.
  7. Kenfield, S.A.; Van Blarigan, E.L.; DuPre, N.; Stampfer, M.J.; L Giovannucci, E.; Chan, J.M. Selenium Supplementation and Prostate Cancer Mortality. J Natl Cancer Inst 2015, 107, 360, doi:10.1093/jnci/dju360.
  8. Szwiec, M.; Marciniak, W.; Derkacz, R.; Huzarski, T.; Gronwald, J.; Cybulski, C.; Dębniak, T.; Jakubowska, A.; Lener, M.; Falco, M.; et al. Serum Selenium Level Predicts 10-Year Survival after Breast Cancer. Nutrients 2021, 13, 953, doi:10.3390/nu13030953.
  9. Pietrzak, S.; Wójcik, J.; Scott, R.J.; Kashyap, A.; Grodzki, T.; Baszuk, P.; Bielewicz, M.; Marciniak, W.; Wójcik, N.; Dębniak, T.; et al. Influence of the Selenium Level on Overall Survival in Lung Cancer. J Trace Elem Med Biol 2019, 56, 46–51, doi:10.1016/j.jtemb.2019.07.010.
  10. Lener, M.R.; Scott, R.J.; Wiechowska-Kozłowska, A.; Serrano-Fernández, P.; Baszuk, P.; Jaworska-Bieniek, K.; Sukiennicki, G.; Marciniak, W.; Muszyńska, M.; Kładny, J.; et al. Serum Concentrations of Selenium and Copper in Patients Diagnosed with Pancreatic Cancer. Cancer Res Treat 2016, 48, 1056–1064, doi:10.4143/crt.2015.282.
  11. Rogoża-Janiszewska E. et al Serum Selenium Level and the 10-Year Survival after Melanoma. Biomedicines SI: Role of Trace Elements in Chemoprevention and Cancer Therapy 2021.
  12. List of Classifications – IARC Monographs on the Identification of Carcinogenic Hazards to Humans Available online: https://monographs.iarc.who.int/list-of-classifications/ (accessed on 20 July 2021).
  13. Marciniak, W.; Derkacz, R.; Muszyńska, M.; Baszuk, P.; Gronwald, J.; Huzarski, T.; Cybulski, C.; Jakubowska, A.; Falco, M.; Dębniak, T.; et al. Blood Arsenic Levels and the Risk of Familial Breast Cancer in Poland. Int J Cancer 2020, 146, 2721–2727, doi:10.1002/ijc.32595.
  14. Marciniak, W.; Matoušek, T.; Domchek, S.; Paradiso, A.; Patruno, M.; Irmejs, A.; Roderte, I.; Derkacz, R.; Baszuk, P.; Kuświk, M.; et al. Blood Arsenic Levels as a Marker of Breast Cancer Risk among BRCA1 Carriers. Cancers 2021, 13, 3345, doi:10.3390/cancers13133345.
  15. Fowler, B.A. Monitoring of Human Populations for Early Markers of Cadmium Toxicity: A Review. Toxicol Appl Pharmacol 2009, 238, 294–300, doi:10.1016/j.taap.2009.05.004.
  16. Vinceti, M.; Venturelli, M.; Sighinolfi, C.; Trerotoli, P.; Bonvicini, F.; Ferrari, A.; Bianchi, G.; Serio, G.; Bergomi, M.; Vivoli, G. Case-Control Study of Toenail Cadmium and Prostate Cancer Risk in Italy. Sci Total Environ 2007, 373, 77–81, doi:10.1016/j.scitotenv.2006.11.005.
  17. Qayyum, M.A.; Shah, M.H. Comparative Study of Trace Elements in Blood, Scalp Hair and Nails of Prostate Cancer Patients in Relation to Healthy Donors. Biol Trace Elem Res 2014, 162, 46–57, doi:10.1007/s12011-014-0123-4.
  18. Pirincci, N.; Gecit, I.; Gunes, M.; Kaba, M.; Tanik, S.; Yuksel, M.B.; Arslan, H.; Demir, H. Levels of Serum Trace Elements in Renal Cell Carcinoma Cases. Asian Pac J Cancer Prev 2013, 14, 499–502, doi:10.7314/apjcp.2013.14.1.499.
  19. Kellen, E.; Zeegers, M.P.; Hond, E.D.; Buntinx, F. Blood Cadmium May Be Associated with Bladder Carcinogenesis: The Belgian Case-Control Study on Bladder Cancer. Cancer Detect Prev 2007, 31, 77–82, doi:10.1016/j.cdp.2006.12.001.
  20. Wolf, C.; Strenziok, R.; Kyriakopoulos, A. Elevated Metallothionein-Bound Cadmium Concentrations in Urine from Bladder Carcinoma Patients, Investigated by Size Exclusion Chromatography-Inductively Coupled Plasma Mass Spectrometry. Anal Chim Acta 2009, 631, 218–222, doi:10.1016/j.aca.2008.10.035.
  21. Farzin, L.; Moassesi, M.E.; Sajadi, F.; Ahmadi Faghih, M.A. Evaluation of Trace Elements in Pancreatic Cancer Patients in Iran. Middle East Journal of Cancer 2013, 4, 79–86.
  22. Amaral, A.F.S.; Porta, M.; Silverman, D.T.; Milne, R.L.; Kogevinas, M.; Rothman, N.; Cantor, K.P.; Jackson, B.P.; Pumarega, J.A.; López, T.; et al. Pancreatic Cancer Risk and Levels of Trace Elements. Gut 2012, 61, 1583–1588, doi:10.1136/gutjnl-2011-301086.
  23. Wu, H.-D.I.; Chou, S.-Y.; Chen, D.-R.; Kuo, H.-W. Differentiation of Serum Levels of Trace Elements in Normal and Malignant Breast Patients. Biol Trace Elem Res 2006, 113, 9–18, doi:10.1385/BTER:113:1:19.
  24. Deeb, M.; El-Sheredy, H.; Mohammed, A. The Role of Serum Trace Elements and Oxidative Stress in Egyptian Breast Cancer Patients. Advances in Breast Cancer Research 2016, 05, 37–47, doi:10.4236/abcr.2016.51004.
  25. Sabir, S.; Akash, M.S.H.; Fiayyaz, F.; Saleem, U.; Mehmood, M.H.; Rehman, K. Role of Cadmium and Arsenic as Endocrine Disruptors in the Metabolism of Carbohydrates: Inserting the Association into Perspectives. Biomed Pharmacother 2019, 114, 108802, doi:10.1016/j.biopha.2019.108802.
  26. Lee, J.-E.; Kim, H.-R.; Lee, M.; Kim, N.-H.; Wang, K.-M.; Lee, S.; Park, O.; Hong, E.-J.; Youn, J.-W.; Kim, Y.-Y. Smoking-Related DNA Methylation Is Differentially Associated with Cadmium Concentration in Blood. Biochem Genet 2020, 58, 617–630, doi:10.1007/s10528-020-09965-y.
  27. Bolam, T.; Bersuder, P.; Burden, R.; Shears, G.; Morris, S.; Warford, L.; Thomas, B.; Nelson, P. Cadmium Levels in Food Containing Crab Brown Meat: A Brief Survey from UK Retailers. Journal of Food Composition and Analysis 2016, 54, 63–69, doi:10.1016/j.jfca.2016.10.005.
  28. Derkacz R. et al. Blood Cadmium Level and the Risk of Cancer in Women with BRCA1 Mutations. Cancers, SI: Advances in Inherited Breast and Ovarian Cancer and Its Imaging 2021.
  29. Nasiadek, M.; Stragierowicz, J.; Klimczak, M.; Kilanowicz, A. The Role of Zinc in Selected Female Reproductive System Disorders. Nutrients 2020, 12, 2464, doi:10.3390/nu12082464.
  30. Puzanowska-Tarasiewicz, H.; Kuźmicka, L.; Tarasiewicz, M. Funkcje biologiczne wybranych pierwiastków i ich związków. 3, 3,. Polski Merkuriusz Lekarski : organ Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. 2009, 419–422.
  31. To, P.K.; Do, M.H.; Cho, J.-H.; Jung, C. Growth Modulatory Role of Zinc in Prostate Cancer and Application to Cancer Therapeutics. Int J Mol Sci 2020, 21, E2991, doi:10.3390/ijms21082991.
  32. Zaichick VYe, null; Sviridova, T.V.; Zaichick, S.V. Zinc in the Human Prostate Gland: Normal, Hyperplastic and Cancerous. Int Urol Nephrol 1997, 29, 565–574, doi:10.1007/BF02552202.
  33. Siddiqui, M.K.J.; Jyoti, null; Singh, S.; Mehrotra, P.K.; Singh, K.; Sarangi, R. Comparison of Some Trace Elements Concentration in Blood, Tumor Free Breast and Tumor Tissues of Women with Benign and Malignant Breast Lesions: An Indian Study. Environ Int 2006, 32, 630–637, doi:10.1016/j.envint.2006.02.002.
  34. Pasha, Q.; Malik, S.A.; Shah, M.H. Statistical Analysis of Trace Metals in the Plasma of Cancer Patients versus Controls. J Hazard Mater 2008, 153, 1215–1221, doi:10.1016/j.jhazmat.2007.09.115.
  35. el-Ahmady, O.; el-Maraghy, A.; Ibrahim, A.; Ramzy, S. Serum Copper, Zinc, and Iron in Patients with Malignant and Benign Pulmonary Diseases. Nutrition 1995, 11, 498–501.
  36. Kuo, H.W.; Chen, S.F.; Wu, C.C.; Chen, D.R.; Lee, J.H. Serum and Tissue Trace Elements in Patients with Breast Cancer in Taiwan. Biol Trace Elem Res 2002, 89, 1–11, doi:10.1385/BTER:89:1:1.
  37. Zhou, W.; Park, S.; Liu, G.; Miller, D.P.; Wang, L.I.; Pothier, L.; Wain, J.C.; Lynch, T.J.; Giovannucci, E.; Christiani, D.C. Dietary Iron, Zinc, and Calcium and the Risk of Lung Cancer. Epidemiology 2005, 16, 772–779, doi:10.1097/01.ede.0000181311.11585.59.
  38. Zhang, X.; Giovannucci, E.L.; Smith-Warner, S.A.; Wu, K.; Fuchs, C.S.; Pollak, M.; Willett, W.C.; Ma, J. A Prospective Study of Intakes of Zinc and Heme Iron and Colorectal Cancer Risk in Men and Women. Cancer Causes Control 2011, 22, 1627–1637, doi:10.1007/s10552-011-9839-z.
  39. Leitzmann, M.F.; Stampfer, M.J.; Wu, K.; Colditz, G.A.; Willett, W.C.; Giovannucci, E.L. Zinc Supplement Use and Risk of Prostate Cancer. J Natl Cancer Inst 2003, 95, 1004–1007, doi:10.1093/jnci/95.13.1004.
  40. Lubiński, J.; Jaworowska, E.; Derkacz, R.; Marciniak, W.; Białkowska, K.; Baszuk, P.; Scott, R.J.; Lubiński, J.A. Survival of Laryngeal Cancer Patients Depending on Zinc Serum Level and Oxidative Stress Genotypes. Biomolecules 2021, 11, 865, doi:10.3390/biom11060865.
  41. Festa, R.A.; Thiele, D.J. Copper: An Essential Metal in Biology. Curr Biol 2011, 21, R877-883, doi:10.1016/j.cub.2011.09.040.
  42. Ceramella, J.; Mariconda, A.; Iacopetta, D.; Saturnino, C.; Barbarossa, A.; Caruso, A.; Rosano, C.; Sinicropi, M.S.; Longo, P. From Coins to Cancer Therapy: Gold, Silver and Copper Complexes Targeting Human Topoisomerases. Bioorg Med Chem Lett 2020, 30, 126905, doi:10.1016/j.bmcl.2019.126905.
  43. Linder, M.C. The Relationship of Copper to DNA Damage and Damage Prevention in Humans. Mutat Res 2012, 733, 83–91, doi:10.1016/j.mrfmmm.2012.03.010.
  44. Johnson, F.M. The Genetic Effects of Environmental Lead. Mutat Res 1998, 410, 123–140, doi:10.1016/s1383-5742(97)00032-x.
  45. Marchetti, C. Molecular Targets of Lead in Brain Neurotoxicity. Neurotox Res 2003, 5, 221–236, doi:10.1007/BF03033142.
  46. Tomczyk, J.; Lewczuk, E.; Abdrzejak, R. Ostre Zatrucia Organicznymi Związkammi Ołowiu.; Medycyna Pracy, 1999; Vol. 50;.
  47. Cellular Mechanisms of Lead Neurotoxicity – PubMed Available online: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16501435/ (accessed on 20 July 2021).
  48. Nersesyan, A.; Kundi, M.; Waldherr, M.; Setayesh, T.; Mišík, M.; Wultsch, G.; Filipic, M.; Mazzaron Barcelos, G.R.; Knasmueller, S. Results of Micronucleus Assays with Individuals Who Are Occupationally and Environmentally Exposed to Mercury, Lead and Cadmium. Mutat Res 2016, 770, 119–139, doi:10.1016/j.mrrev.2016.04.002.
  49. Aschner, M.; Erikson, K. Manganese. Adv Nutr 2017, 8, 520–521, doi:10.3945/an.117.015305.
  50. Chen, P. Manganese Metabolism in Humans. Front Biosci 2018, 23, 1655–1679, doi:10.2741/4665.
  51. Bagchi, D.; Stohs, S.J.; Downs, B.W.; Bagchi, M.; Preuss, H.G. Cytotoxicity and Oxidative Mechanisms of Different Forms of Chromium. Toxicology 2002, 180, 5–22, doi:10.1016/s0300-483x(02)00378-5.
  52. Cefalu, W.T.; Hu, F.B. Role of Chromium in Human Health and in Diabetes. Diabetes Care 2004, 27, 2741–2751, doi:10.2337/diacare.27.11.2741.
  53. Vincent, J.B. The Biochemistry of Chromium. J Nutr 2000, 130, 715–718, doi:10.1093/jn/130.4.715.
  54. Anderson, R.A. Chromium Metabolism and Its Role in Disease Processes in Man. Clin Physiol Biochem 1986, 4, 31–41.
  55. Anderson, R.A. Chromium as an Essential Nutrient for Humans. Regul Toxicol Pharmacol 1997, 26, S35-41, doi:10.1006/rtph.1997.1136.
  56. Lubinski, J.; Marciniak, W.; Muszynska, M.; Huzarski, T.; Gronwald, J.; Cybulski, C.; Jakubowska, A.; Debniak, T.; Falco, M.; Kladny, J.; et al. Serum Selenium Levels Predict Survival after Breast Cancer. Breast Cancer Res Treat 2018, 167, 591–598, doi:10.1007/s10549-017-4525-9.
  57. Lubiński, J.; Marciniak, W.; Muszynska, M.; Jaworowska, E.; Sulikowski, M.; Jakubowska, A.; Kaczmarek, K.; Sukiennicki, G.; Falco, M.; Baszuk, P.; et al. Serum Selenium Levels and the Risk of Progression of Laryngeal Cancer. PLoS One 2018, 13, e0184873, doi:10.1371/journal.pone.0184873.

Działalność naukowa

Projekty badawcze

„Prewencja dziedzicznego raka piersi poprzez spersonalizowaną optymalizację stężeń Se, Zn, Fe w organizmie za pomocą suplementów diety”

Umowa nr INNOMED/I/16/NCBR/2014

Czas trwania projektu zgodnie z umową: 01.10.2014-30.09.2019. Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Partnerem projektu jest Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie.

Charakterystyka grup badanych

Grupy badane, których analizy są podstawą poniżej opisanych wyników, zostały utworzone spośród osób, które zostały zarejestrowane w latach 2009-2020 w Ośrodku Nowotworów Dziedzicznych w Szczecinie. Każdy pacjent podpisywał świadomą zgodę na przechowywanie i wykorzystywanie materiału biologicznego w celach naukowych. Próbki krwi i surowicy pobierano w godzinach 8-14, a pacjenci byli na czczo przez co najmniej 4 godziny przed pobraniem. Dla większości pacjentów próbka była pobrana tylko raz, ale w niektórych przypadkach również więcej razy przy okazji kolejnych wizyt. Materiał biologiczny przechowywano w -80° C do momentu oznaczenia stężenia pierwiastków. Każdy z uczestników badania wypełnił ankietę o stanie zdrowia oraz stylu życia.

Do kohorty prospektywnej włączono 2962 zdrowych (bez zdiagnozowanego nowotworu złośliwego) kobiet. W trakcie 42 miesięcznej obserwacji u 148 kobiet zdiagnozowano nowotwór złośliwy.

Charakterystykę grupy przedstawiono w poniższej tabeli.

 

 

Chore (n=148)

Zdrowe (n=2814)

Średnia wieku (zakres)

56,46 (35-82)

53 (33-84)

Palenie papierosów

-obecnie

-w przeszłości

-nigdy

 

40 (27,03%)

34 (22,97%)

74 (50 %)

 

605 (21,50%)

750 (26,65%)

1459 (51,84%)

Hormony

-nie

-tak

-brak danych

 

93 (62,84%)

54 (36,49%)

1 (0,67%)

 

1467 (52,13%)

1316 (46,77%)

31 (1,1%)

Adnexektomia

-nie

-tak

-brak danych

 

135 (91,22%)

9 (6,08%)

4 (2,7%)

 

2631 (93,50%)

175 (6,22%)

8 (0,28%)

Lokalizacje nowotworów złośliwych

-pierś

-trzon macicy

-jelito grube

-czerniak

-tarczyca

-jajnik

-szyjka macicy

-chłoniak

-pęcherz moczowy

-płuca

-nerka

-żołądek

-białaczka

-szpiczak

-glejak

-trzustka

 

76 (51,4%)

12 (8,1%)

10 (6,8%)

7 (4,7%)

7 (7,73%)

6 (4,05%)

5 (3,38%)

5 (3,38%)

4 (2,7%)

4 (2,7%)

3 (2,03%)

3 (2,03%)

2 (1,35%)

2 (1,35%)

1 (0,68%)

1 (0,68%)

 

Do kohorty prospektywnej włączono 1324 zdrowe (bez zdiagnozowanego nowotworu złośliwego) kobiety, u których wykryto mutację w genie BRCA1. Uczestniczki zostały poddane średnio 40 miesięcznej obserwacji, w trakcie której u 107 kobiet zdiagnozowano nowotwór złośliwy.

Charakterystykę grupy przedstawiono w poniższej tabeli.

 


 

Chore (n=107)

Zdrowe (n=1217)

Średnia wieku (zakres)

44,25 (26-66)

40,5 (25-69)

Palenie papierosów

-obecnie

-w przeszłości

-nigdy

-brak danych

 

24 (22,43%)

27 (25,23%)

55 (51,4%)

1 (0,93%)

 

254 (20,87%)

249 (20,46%)

699 (57,44%)

15 (1,23%)

Hormony

-nie

-tak

-brak danych

 

46 (43%)

60 (56,07%)

1 (0,93%)

 

603 (49,55%)

592 (48,64%)

22 (1,81%)

Adnexektomia

-nie

-tak

-brak danych

 

52 (48,6%)

55 (51,4%)

0

 

688 (56,53%)

510 (41,92%)

19 (1,56%)

Lokalizacje nowotworów złośliwych

-pierś

-jajnik

-szyjka macicy

-otrzewna

-żołądek

-jelito grube

-białaczka

-trzustka

-skóra

-krtań

-tarczyca

-pęcherz moczowy

 

80 (74,8%)

15 (14%)

3  (2,8%)

1 (0,9%)

1 (0,9%)

1 (0,9%)

1 (0,9%)

1 (0,9%)

1 (0,9%)

1 (0,9%)

1 (0,9%)

1 (0,9%)

 

 

Do kohorty prospektywnej włączono zdrowych (bez zdiagnozowanego nowotworu złośliwego) 2956 mężczyzn. Zostali oni poddani średnio 76 miesięcznej obserwacji, w trakcie której u 144 mężczyzn zdiagnozowano nowotwór złośliwy. Każdy z uczestników badania wypełnił ankietę o stanie zdrowia oraz stylu życia.

Charakterystykę grupy prospektywnej przedstawiono w poniższej tabeli.

 

 

Chorzy (n=144)

Zdrowi (n=2812)

Średnia wieku (zakres)

60,5 (36-76)

52 (31-87)

Palenie papierosów

-obecnie

-w przeszłości

-nigdy

 

42 (29,17%)

55 (38,19%)

47 (32,64 %)

 

829 (29,48%)

975 (34,67%)

1008 (35,85%)

Lokalizacja nowotworu złośliwego

– prostata

– skóra

– nerka

– jelito

– pęcherz moczowy

– krew

– płuca

– wątroba

– tarczyca

– trzustka

– żołądek

– pierś

– przełyk

– przysadka

– ślinianki

– jądra

 

58 (40,28%)

16 (11,11%)

13 (9,03%)

13 (9,03%)

12 (8,33%)

9 (6,25%)

6 (4,17%)

4 (2,78%)

4 (2,78%)

2 (1,39%)

2 (1,39%)

1 (0,69%)

1 (0,69%)

1 (0,69%)

1 (0,69%)

1 (0,69%)

 

Do badań włączono 538 pacjentek ze zdiagnozowanym i potwierdzonym histopatologicznie rakiem piersi. Krew została zebrana w latach 2009-2015 w momencie diagnozy raka piersi, przed rozpoczęciem leczenia. W 2020 roku zebrano informację o zgonach w trakcie obserwacji prospektywnej. Uzyskano ją z Departamentu Ewidencji Państwowych – Ministerstwa Cyfryzacji. Średni okres obserwacji dla pacjentek żyjących wyniósł 9 lat (zakres 5-12 lat).

Charakterystyka grupy została przedstawiona w poniższej tabeli.

 

 

Żyjący (n=417)

Zgony (n=121)

Średnia wieku (zakres)

55,87 (25-85)

61,07 (28-91)

Palenie papierosów

-obecnie

-w przeszłości

-nigdy

-brak danych

 

89 (21,3%)

112 (26,9%)

206 (49,4%)

10 (2,4%)

 

26 (21,5%)

27 (22,3%)

65 (53,7%)

3 (2,5%)

Receptor estrogenowy

-dodatni

-ujemny

-brak danych

 

287 (68,8%)

114 (27,3%)

16 (3,8%)

 

79 (65,3%)

32 (26,4%)

10 (8,26%)

Mutacja w genie BRCA1

50 (12%)

11 (9,1%)

Chemioterapia

-tak

-nie

-brak danych

 

211 (50,6%)

174 (41,7%)

32 (7,7%)

 

65 (53,7%)

36 (29,8%)

20 (16,5%)

Radioterapia

-tak

-nie

-brak danych

 

244 (58,5%)

122 (29,3%)

51 (12,2%)

 

56 (46,3%)

35 (28,9%)

30 (24,8%)

Tamoxifen

-tak

-nie

-brak danych

 

282 (67,6%)

122 (29,3%)

13 (3,1%)

 

79 (65,3%)

33 (27,3%)

9 (7,4%)

Rodzaj operacji

-mastektomia

-lumpektomia

-brak danych

 

261 (62,6%)

131 (31,4%)

25 (6%)

 

82 (67,8%)

17 (14%)

22     18,2%)

Do badania włączono 357 pacjentów ze zdiagnozowanym i potwierdzonym histopatologicznie rakiem prostaty. Krew została zebrana w latach 2009-2015 w momencie diagnozy raka prostaty przed rozpoczęciem leczenia. Średni okres obserwacji dla pacjentów wyniósł 5 lat.

 

 

Żyjący (n=293)

Zgony (n=102)

Gleason

6

7

8

9

10

Brak danych

 

85 (29%)

164 (56%)

20 (6,8%)

17 (5,8%)

2 (0,7%)

5 (1,7%)

 

39 (38,2%)

35 (34,3%)

9 (8,8%)

11 (10,8%)

7 (6,9%)

2 (1,96%)

Stopień zaawansowania klinicznego

1-2

3

4

brak danych

 

7 (2,7%)

232 (79,2%)

51 (17,4%)

2 (0,7%)

 

4 (3,9%)

45 (44,1%)

53 (52%)

Radioterpia

-tak

-nie

 

84 (28,7%)

209 (71,3%)

 

24 (23,5%)

78 (76,5%)

Chemioterpia

-tak

-nie

 

3 (1%)

290 (99%)

 

4 (3,9%)

98 (96,1%)

Hormonoterpia

-tak

-nie

 

59 (20,1%)

234 (79,9%)

 

40 (39,2%)

62 (60,8%)

Prostatektomia

-tak

-nie

 

233 (79,5%)

60 (20,5%)

 

33 (32,4%)

69 (67,6%)

Orchidektomia

-tak

-nie

 

8 (2,7%)

285 (97,3%)

 

11 (10,8%)

91     89,2%)

Do grupy włączono 315 pacjentów leczonych operacyjnie w okresie od lipca 2009 do lutego 2017 r. z powodu raka płaskonabłonkowego krtani. Pacjenci stanowili ponad 70% wszystkich pacjentów operowanych w Klinice Otolaryngologii Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie. Od wszystkich chorych zebrano informacje kliniczne dotyczące: wieku zachorowania, płci, stopnia zaawansowania klinicznego, radioterapii, chemioterapii oraz intensywności palenia (paczkolat).

 

n=315

%

Wiek zachorowania (średnia, zakres)

61,1 (41-86)

 

Płeć

-kobieta

-mężczyzna

 

49

266

 

15,6

84,4

Stopień zaawansowania klinicznego

1

2

3

4

 

72

42

70

131

 

22,8

13,3

22,2

41,6

Paczkolata (średnia, zakres)

37,11 (0-150)

 

Leczenie

-radioterapia

-chemioterpia

 

142

32

 

45,1

10,1

Grupa badana składała się z 302 pacjentów z rozpoznanym rakiem płuc. Pacjenci pochodzili z Kliniki Chirurgii Klatki Piersiowej w Szczecin – Zdunowo. Pacjenci byli hospitalizowani w okresie od lutego 2010 do Grudnia 2011. Krew została pobrana w momencie diagnozy, przed rozpoczęciem leczenia.

 

 

 

%

Płeć

 

Mężczyźni

Kobiety

 

 

196

106

 

 

64,9

35,1

Wiek, średnia (zakres)

64,2 (43-86)

Paczkolata, średnia (zakres)

33,2 (0-232,8)

Palenie papierosów

 

Tak

Nie

 

 

283

19

 

 

93,7

6,3

Stopień zaawansowania klinicznego

1

2

3

4

 

129

75

79

19

 

42,7

24,8

26,2

6,3

Radioterapia

 

Tak

Nie

 

 

78

224

 

 

25,8

74,2

Chemioterapia

 

Tak

Nie

 

 

105

197

 

 

34,8

65,2

Histologia

 

Gruczolakorak

Rak płaskonabłonkowy

Rak z dużych komórek

Rak mieszany z dużych i małych komórek

Rak drobnokomórkowy

Inne

 

 

136

124

21

5

3

13

 

 

45

41,1

7

1,7

1

4,3

Do grupy badanej włączono 100 pacjentów z rakiem trzustki.

Charakterystyka grupy została przedstawiona w poniższej tabeli.

 

 

Osoby chore

Rok urodzenia (zakres)

1930-1976

Wiek w momencie pobrania, średnia (zakres)

63,4 (35-84)

Płeć

 

Mężczyzna

Kobieta

 

 

59

41

Krewni pierwszego stopnia

 

Z rakiem trzustki

Z rakiem o innej lokalizacji

 

 

4

43

Palenie

 

Tak

Nie

 

 

27

73

Paczkolata, średnia (zakres)

28,99 (2-50)

Do grupy włączono 375 pacjentów ze zdiagnozowanym czerniakiem złośliwym zdiagnozowanych w latach 2006-2016. Krew pacjentów została zabezpieczona w momencie diagnozy, przed rozpoczęciem leczenia.

Charakterystyka grupy badanej została przedstawiona w poniższej tabeli.

 

 

Żyjący (n=344)

Zgony (n=31)

Wiek (średnia, zakres)

54,6 (21-90)

64,3 (38-86)

Płeć

-kobieta

-mężczyzna

 

218 (63%)

126 (37%)

 

14 (45%)

17 (55%)

Stopień zaawansowania klinicznego

2

3

4-5

 

70 (20%)

145 (42%)

129 (38%)

 

1 (3,2%)

12 (39%)

18 (58%)

 

Wyniki badań

W organizmie selen działa poprzez białka, do których jest wbudowany w postaci selenocysteiny. Jako składnik selenobiałek selen odgrywa rolę enzymatyczną, jak i strukturalną[1]. Do jednych z ważniejszych funkcji selenobiałek należy udział w produkcji hormonów tarczycy, pobudzanie układu immunologicznego, oraz ochrona przed stresem oksydacyjnym.[2] Zarówno niedobór jak i nadmiar tego pierwiastka może mieć niekorzystny wpływ na organizm. Prowadzi to do m.in. do zaburzeń pracy serca, zwyrodnienia serca i wątroby, zwiększenia ryzyka choroby nadciśnieniowej, ograniczenia sprawności układu odpornościowego, zaburzenia funkcji tarczycy, zaburzenia mineralizacji kości i prawidłowego wykształcenia zębów oraz zwiększenia ryzyka chorób nowotworowych. [3–7]

 

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Kobiety powyżej 60 roku życia, niepalące mają istotnie 4,5 krotnie obniżone ryzyko, jeśli mają stężenie we krwi zawierające się w przedziale 94-104 µg/l. Natomiast kobiety powyżej 60 roku życia, które palą obecnie bądź paliły w przeszłości mają istotnie 3,5 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka, jeśli mają stężenie selenu we krwi > 110 µg/l.

Częstość występowania raków u kobiet niepalących, powyżej 60 roku życia (wybrane zakresy).

Grupa

Zakres [µg/l]

Osoby chore

Osoby zdrowe

OR

95%CI

p

I

94-104

3

114

Ref.

Ref.

Ref.

II

<94

11

93

4,5

1,2-16,6

0,02*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.438038

Częstość występowania raków u kobiet palących, powyżej 60 roku życia (wybrane zakresy).

Grupa

Zakres [µg/l]

Osoby chore

Osoby zdrowe

OR

95%CI

p

I

>110

4

97

Ref.

Ref.

Ref.

II

<110

25

171

3,5

1,2-10,5

0,02*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.438038

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet z wykrytą mutacją w genie BRCA1

Kobiety, poniżej 50 roku życia, ze stężeniem selenu we krwi zawierającym się w przedziale 70-80 µg/l, mają tendencję do blisko 5 krotnie obniżonego ryzyka raka w porównaniu do kobiet ze stężeniami selenu poza przedstawionym przedziałem.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia selenu we krwi wśród kobiet poniżej 50 roku życia (wybrane zakresy).

Grupa

Zakres [µg/l]

Osoby chore

Osoby zdrowe

OR

95%CI

p

I

70-80

1

56

Ref.

Ref.

Ref.

II

<70 & >80

75

904

4,6

0,6-34,1

0,1*

*wynik nieistotny statystycznie (p >0,05)                                                                                                                                         P.435603

Kobiety, powyżej 50 roku życia, ze stężeniem selenu we krwi zawierającym się w przedziale 95-120 µg/l wykazują ponad 2 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka w porównaniu do kobiet ze stężeniami selenu poza przedstawionym przedziałem.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia selenu we krwi wśród kobiet powyżej 50 roku życia (wybrane zakresy).

Grupa

Zakres [µg/l]

Osoby chore

Osoby zdrowe

OR

95%CI

p

I

95-120

13

156

Ref.

Ref.

Ref.

II

<95 & >120

20

102

2,3

1,1-4,9

0,03*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.435603

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u mężczyzn

Mężczyźni niepalący papierosów, ze stężeniem selenu we krwi zawierającym się w przedziale 100-110 µg/l wykazują blisko 4 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka w porównaniu do mężczyzn ze stężeniami selenu poza tym przedziałem.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia selenu we krwi wśród mężczyzn niepalących (wybrane zakresy).

Grupa

Zakres [µg/l]

Osoby chore

Osoby zdrowe

OR

95%CI

p

I

100-110

5

260

Ref.

Ref.

Ref.

II

<95

20

291

3,6

1,3-9,7

0,008*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.437898

Natomiast mężczyźni powyżej 60 roku życia oraz palący papierosy w przeszłości bądź obecnie wykazują blisko 11 krotnie zmniejszone ryzyko zachorowania na nowotwór złośliwy, w przypadku występowania stężenia selenu we krwi >115 µg/l, w porównaniu do mężczyzn ze stężeniem selenu we krwi <115 µg/l.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia selenu we krwi wśród mężczyzn palących powyżej 60 roku życia (wybrane zakresy).

Grupa

Zakres [µg/l]

Osoby chore

Osoby zdrowe

OR

95%CI

p

I

<115

1

83

Ref.

Ref.

Ref.

II

≥115

56

427

10,9

1,5-79,8

0,0013*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.437898

Poniżej przedstawiono krzywą Kaplana-Meier’a dla powyższej korelacji.

Probability of cancer-free – prawdopodobieństwo niezachorowania na raka
Months after testing – czas obserwacji w miesiącach

Przeżycia chorych z rakiem piersi

Kobiety z rakiem piersi mają istotnie większą szansę na 10-letnie przeżycie, jeśli ich stężenie selenu w surowicy wynosi >94,7 µg/l. Kobiety ze stężeniem selenu w surowicy < 70 µg/l mają ponad 25-krotnie zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu z podgrupą o stężeniu selenu w surowicy 95-102,5 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u kobiet z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (ćwiartki).

Ćwiartki

Zakres [µg/l]

Żyjący

Zgony

HR

95%CI

p

I

52,1-76,7

89

46

2,35

1,12-4,55

0,01*

II

76,8-85,1

105

29

1,52

0,76-3,02

0,23

III

85,2-94,6

105

29

1,95

1,01-3,76

0,047*

IV

94,7-171,5

118

17

Ref.

Ref.

Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u kobiet z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (zakresy).

Ćwiartki

Zakres [µg/l]

Żyjący

Zgony

OR

95%CI

p

I

< 70

32

28

Ref.

Ref.

Ref.

II

95-102,5

62

2

27,1

6,7-121,2

<0,0001*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)

Powyższe wyniki stanowią część publikacji Szwiec M et al., Serum Selenium Level Predicts 10-Years Survival after Breast Cancer; Nutrients 2021, 13(3), 953. [8]

Przeżycia chorych z rakiem prostaty

Mężczyźni z rakiem prostaty oraz stężeniem selenu w surowicy w zakresie 85-105 µg/l wykazują istotnie ponad 8 krotnie zmniejszone ryzyko zgonu w stosunku do podgrupy ze stężeniem selenu w surowicy poniżej 70 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u mężczyzn z rakiem prostaty w ciągu 5 lat od rozpoznania (wybrane zakresy).

Grupa

Zakres [µg/l]

Żyjący

Zgony

OR

95%CI

p

I

≤70

61

33

8,6

3,4-21,7

<0,0001*

II

85-105

95

6

Ref.

Ref.

Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.437046

Przeżycia chorych z rakiem płuca

Zaobserwowano,  że większe szanse na dłuższe przeżycie po diagnozie raka płuca maja osoby, u których stężenie selenu w surowicy wynosi >67,4 µg/l w porównaniu do osób o niskim stężeniu tego pierwiastka w surowicy (<55,1 µg/l).

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u pacjentów z rakiem płuca w I stopniu zaawansowania w ciągu 3 lat od rozpoznania (tertyle).

Tertyle

Zakres [µg/l]

Ilość osób

OR

95%CI

p

I

33,46-57,91

43

2,73

1,21-6,11

0,01*

II

57,92-68,86

42

1,88

0,83-4,28

0,13

III

69,29-108,27

44

Ref.

Ref.

Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)

Powyższe wyniki stanowią część publikacji Pietrzak S. et al., Influence of the selenium level on overall survival in lung cancer, Journal of Trace Elements in Medicine and Biology 2019, 56:46-51.[9]

Przeżycia chorych z rakiem trzustki

Pacjenci ze zdiagnozowanym rakiem trzustki mają 3-krotnie większą szansę na 6-miesięczne przeżycie, jeśli ich stężenie selenu w surowicy jest ≥ 63,67 µg/l w porównaniu do pacjentów ze stężeniem selenu poniżej tej wartości.

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u pacjentów z rakiem trzustki w ciągu 6 miesięcy od rozpoznania (wybrane zakresy).

Grupa

Zakres [µg/l]

Żyjący

Zgony

OR

95%CI

p

I

< 63,67

24

33

0,4

0,1-0,97

0,03*

II

≥ 63,67

22

11

Ref.

Ref.

Ref.

 

Powyższe wyniki stanowią część publikacji Lener M. et al., Serum concentration of Selenium and Copper in Patients Diagnosed with Pancreatic Cancer, Cancer Res Treat., 2016, 48(3):1056-1064.[10]

Przeżycia chorych z czerniakiem złośliwym

Pacjenci ze zdiagnozowanym czerniakiem złośliwym mają istotnie większą szansę na 10-lecie przeżycie, jeśli ich stężenie selenu w surowicy jest wyższe niż 96 µg/l. Pacjenci ze stężeniem selenu w surowicy < 76 µg/l mają blisko 6-krotnie zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu z podgrupą o stężeniu selenu w surowicy > 96 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia selenu w surowicy u pacjentów z czerniakiem złośliwym w ciągu 10 lat od rozpoznania (ćwiartki).

Ćwiartki

Zakres [µg/l]

Żyjący

Zgony

HR

95%CI

p

I

56,7-76,2

78

16

5,83

1,32-25,8

0,02*

II

76,4-85,01

86

7

3,37

0,7-16,3

0,13

III

85,15-96,06

88

6

3,34

0,67-16,7

0,14

IV

96,15-168

92

2

Ref.

Ref.

Ref.

*wynik istotny statystycznie (p<0,05) P.438563

Powyższe wyniki stanowią przedmiot  publikacji Rogoża-Janiszewska E. et al., Serum selenium level and the 10-year survival after melanoma, Biomedicines, 2021.[11]

Arsen i jego związki są jednymi z najbardziej rozpoznawalnych trucizn. Według klasyfikacji międzynarodowej agencji do badań nad rakiem (IARC, ang. International Agency for Cancer Research) arsen i jego związki zostały określone jako bezwzględne ludzkie karcynogeny – grupa 1.[12] Różnorodność objawów klinicznych wywołanych inhalacją związkami arsenu lub jego spożyciem jest bardzo duża. W zależności od stężenia, czasu ekspozycji i drogi zaabsorbowania skutki oddziaływania arsenu z tkankami są od stosunkowo niegroźnych na przykład hipopigmentacji, po zagrażające życiu nowotwory (WHO). W świetle istniejących danych literaturowych można stwierdzić, że nie tylko wysokie, ale i nieznacznie podwyższone stężenia arsenu mogą być przyczyną raków, zwłaszcza u kobiet.

 

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Kobiety ze stężeniem arsenu we krwi poniżej 0,6 µg/l wykazują istotne blisko 5-krotnie obniżone ryzyko rozwoju raków zwłaszcza raków piersi w porównaniu do kobiet ze stężeniem arsenu powyżej 0,6 µg/l (OR=4,7; p=0,0004; 95%CI:1,9-11,7).

 

Częstość występowania raków piersi w zależności od stężenia arsenu we krwi (wybrane zakresy)

Grupa

Zakres stężeń µg/l

Osoby chore

Osoby zdrowe

OR

95%CI

p

I

<0,6

5

735

Ref.

Ref.

Ref.

II

0,6-0,81

18

723

3,7

1,4-10

0,01*

III

0,82-1,25

21

719

4,3

1,6-11-5

0,002*

IV

>1,25

32

709

6,6

2,6-17,1

<0,0001*

Wybrane zakresy

I

<0,6

5

735

Ref.

Ref.

Ref.

II

≥0,6

71

2222

4,7

1,9-11,7

0,0004*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.425602

Poniżej przedstawiono krzywą dla powyższej korelacji.

Probability of cancer-free – prawdopodobieństwo niezachorowania na raka
Months after testing – czas obserwacji w miesiącach

Powyższe wyniki stanowią przedmiot publikacji Marciniak W. et al., Blood arsenic levels and the risk of familial breast cancer in Poland, Int J Cancer, 2020, 146 (10): 2721-2727.[13]

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet z wykrytą mutacją w genie BRCA1

Kobiety ze stężeniem arsenu we krwi poniżej 0,85 µg/l wykazują istotnie około 2-krotnie obniżone ryzyko rozwoju raka w porównaniu do kobiet ze stężeniem arsenu powyżej 0,85 µg/l (OR=2.55; p=0,0006; 95%CI:1,47-4,43).

 

Częstość występowania nowotworów w zależności od stężenia arsenu we krwi.

Grupa

Zakres stężeń µg/l

Osoby chore

Osoby zdrowe

OR

95%CI

p

I

<0,85

18

513

Ref.

Ref.

Ref.

II

>0,85

49

548

2,55

1,47-4,43

0,0006*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)

Powyższe wyniki stanowią część publikacji Marciniak W. et al.,  Blood Arsenic Levels as a Marker of Breast Cancer Risk among BRCA1 Carriers, Cancers 2021, 13(13), 3345. [14]

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u mężczyzn

Wśród mężczyzn, u których stężenie arsenu we krwi wynosi pomiędzy 0,7 a 1,14 µg/l wykazano blisko 5-krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka.

Częstość występowania raków u mężczyzn w zależności od stężenia arsenu we krwi (wybrane zakresy)

Grupa

Zakres [µg/l]

Osoby chore

Osoby zdrowe

OR

95%CI

p

I

0,7-1,14

28

788

Ref.

Ref.

Ref.

II

<0,7 & > 1,14

116

2003

4,8

1,1-2,5

0,03*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.437896

 

Przeżycia chorych z rakiem prostaty

Mężczyźni ze stężeniem arsenu w surowicy w zakresie 0,7-1,0 µg/l wykazują istotnie ponad 3-krotnie zmniejszone ryzyko zgonu w stosunku do podgrupy ze stężeniem arsenu w surowicy < 0,7 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia arsenu w surowicy u mężczyzn z rakiem prostaty w ciągu 5 lat od rozpoznania (wybrane zakresy).

Grupa

Zakres [µg/l]

Zgony

Żyjący

OR

95%CI

p

I

<0,7

22

50

3,18

1,63-6,22

0,0009*

II

0,7-1,0

22

159

Ref.

Ref.

Ref.

III

>1,0

21

83

1,83

0,95-3,52

0,085

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                             P.437046

Według IARC kadm i jego związki zostały określone jako bezwzględne ludzkie karcynogeny – grupa 1.[12] Niekorzystne działanie kadmu i jego związków może prowadzić do chorób nerek, sercowo-naczyniowych, nadciśnienia, anemii, uszkodzeń wątroby, zaburzeń funkcjonowania narządów płciowych, zaburzeń układu immunologicznego, niedoborów żelaza, miedzi i cynku, a także rozwinięcia choroby nowotworowej.[15] Liczne prace opisują zwiększone stężenia kadmu w materiale biologicznym osób, które zachorowały na raki prostaty[16,17], nerki[18], pęcherza moczowego[19,20], trzustki[21,22] i piersi[23,24].

W literaturze wymienia się trzy główne źródła kadmu: dieta, palenie tytoniu oraz ekspozycja zawodowa[25]. Stężenie kadmu w produktach spożywczych jest silnie zależne od zawartości tego pierwiastka w środowisku – powietrzu, glebie oraz wodzie[25]. Stężenie kadmu we krwi jest mocno skorelowane z paleniem wyrobów tytotniowych. U osób niepalących stężenie Cd jest niższe w porównaniu do palaczy[26]. Grupę zawodową bardziej narażoną na działanie kadmu stanowią pracownicy przemysłu cynkowego, stalowego i miedziowego oraz przy produkcji baterii niklowo-kadmowych, ogniw słonecznych i biżuterii[27].

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Poniższa tabela  przedstawia rozkład osób badanych w wybranym przez nas zakresie. Ryzyko zachorowania na raka jest ponad 8-krotnie zmniejszone wśród kobiet, których stężenie znajduje się w zakresie 0,28-0,33 µg/l.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia kadmu we krwi u kobiet nie palących powyżej 50 roku życia (wybrany zakres)

 

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I0,28-0,331126Ref.Ref.Ref.
II<0,28 & >0,33446658,341,1-61,10,009*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.437608

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet z wykrytą mutacją w genie BRCA1

U kobiet poniżej 51 roku życia ze stężeniem kadmu we krwi ≤0,32 µg/l ryzyko zmniejszone jest ponad 8-krotnie w porównaniu do kobiet z wyższym poziomem kadmu.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia kadmu we krwi u kobiet poniżej 51 roku życia (wybrany zakres)

 

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I≤0,32192Ref.Ref.Ref.
II>0,32222448,301,1-62,460,013*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              PAT.237085

Powyższe wyniki stanowią przedmiot  publikacji przesłanej do druku Derkacz R. et al., Blood Cadmium Level and the Risk of Cancer in Women with BRCA1 Mutations, Cancers, 2021.[28]

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u mężczyzn

Mężczyźni, którzy nigdy nie palili papierosów, u których stężenie kadmu we krwi wynosi < 0,14 µg/l mają blisko 6 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka w stosunku do mężczyzn ze stężeniem kadmu we krwi > 0,28 µg/l.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia kadmu we krwi u mężczyzn niepalących papierosów (ćwiartki)

ĆwiartkaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I0,03-0,144260Ref.Ref.Ref.
II0,14-0,2172571,770,51-6,120,54
III0,21-0,28152493,921,28-11,960,02
IV0,28-2,34212425,641,91-16,670,0004*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)P.437897

Cynk jest pierwiastkiem niezbędnym dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Pełni funkcję ochronną przed wolnymi rodnikami, między innymi wchodząc w skład dysmutazy ponadtlenkowej (SOD2). Zaangażowany jest również w procesy immunologiczne, warunkuje prawidłową funkcję skóry czy też błon śluzowych. Bierze udział w magazynowaniu i wydzielaniu insuliny z trzustki, utrzymuje równowagę jonową innych mikroelementów, w tym selenu, magnezu czy miedzi, a także spełnia rolę detoksykacyjną w stosunku do metali ciężkich[29]. Niedobór tego pierwiastka prowadzi do poważnych zaburzeń takich jak: niedobory immunologiczne, zapalenia (m.in. SARS-Cov-2), nieprawidłowe gojenie ran, obniżenie płodności czy też problemy ze wzrokiem[29,30].

Zaobserwowano, że poziom cynku ulega zmianom w komórkach nowotworowych[31]. Prawidłowe komórki nabłonkowe prostaty akumulują cynk, zaś w komórkach rakowych poziom tego pierwiastka jest znacząco obniżony.[32] Uważa się, że cynk ma działanie przeciwnowotworowe hamując wzrost komórek nowotworowych i aktywując apoptozę. Znane są badania oceniające związek między stężeniem cynku a ryzykiem raków, ich wyniki są jednak rozbieżne. Niektóre z tych badań mówią, iż stężenie cynku w surowicy jest wyższe u osób z nowotworem [33–35], natomiast inne, że poziom ten jest niższy.[36] Wyniki przeprowadzonych do tej pory badań sugerują również, że odpowiednia ilość cynku w diecie działa chemoprewencyjnie. Osoby, których dieta jest bogata w cynk wykazują niższe ryzyko raka płuc niż osoby stosujące dietę ubogocynkową (OR 0,71; 95% CI 0,5-0,99). [37] Również ryzyko raka jelita grubego i odbytu jest niższe przy stosowaniu diety bogatocynkowej (RR 0,86; 95% CI 0,73-1,02).[38] Natomiast suplementacja cynkiem w bardzo wysokich dawkach powyżej 100 mg/dzień (zalecane dzienne spożycie cynku wynosi 8 mg/dzień dla kobiet a 12 mg/dzień dla mężczyzn) odnosi odwrotny efekt, znacząco zwiększając ryzyko wystąpienia raka prostaty (RR 2,29; 95% CI 1,06 – 4,95, p=0,03).[39] Poniżej przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych w naszym Ośrodku.

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Kobiety niepalące, powyżej 50 roku życia ze stężeniem cynku we krwi w przedziale 5600-6100 µg/l mają 6,5 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka w stosunku do kobiet ze stężeniem cynku poniżej 5600 µg/l, a 3,5 krotnie obniżone ryzyko w porównaniu do kobiet ze stężeniem cynku powyżej 6100 µg/l.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia cynku we krwi u kobiet niepalących powyżej 50 roku życia

Grupa

Zakres [µg/l]

Osoby chore

Osoby zdrowe

OR

95%CI

p

I

<5600

20

198

6,5

1-89-22,12

0,0008*

II

5600-6100

3

192

Ref.

Ref.

Ref.

III

>6100

22

399

3,5

1,04-11,94

0,029

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.437571

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet z wykrytą mutacją w genie BRCA1

Kobiety z mutacją w genie BRCA1, które nie paliły papierosów mają prawie 3 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka, jeśli ich poziom cynku znajduje się w zakresie 6000-6700 µg/l. Takiej korelacji nie można stwierdzić wśród osób palących papierosy.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia cynku we krwi u kobiet będących nosicielkami mutacji w genie BRCA1, które nie paliły papierosów (wybrane zakresy)

Grupa

Zakres [µg/l]

Osoby chore

Osoby zdrowe

OR

95%CI

p

I

6000-6700

8

218

Ref.

Ref.

Ref.

II

<6000&>6700

49

481

2,8

1,3-6,0

0,006*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.425603

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u mężczyzn

Mężczyźni, którzy nie palili papierosów mają blisko 4 krotnie obniżone ryzyko zachorowania na raka, jeśli ich stężenie cynku we krwi zawiera się w przedziale 5600-6350 µg/l.

Częstość występowania raków w zależności od stężenia cynku we krwi u mężczyzn niepalących (wybrane zakresy)

Ćwiartka

Zakres [µg/l]

Osoby chore

Osoby zdrowe

OR

95%CI

p

I

5600-6350

5

318

Ref.

Ref.

Ref.

II

<5600&>6350

41

687

3,8

1,5-9,7

0,0018*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.437894

Przeżycia chorych z rakiem piersi

Kobiety ze zdiagnozowanym rakiem piersi oraz stężeniem cynku w surowicy > 1000 µg/l wykazują blisko 6-krotnie zmniejszone ryzyko zgonu w porównaniu do kobiet, u których to stężenie wynosi < 700 µg/l.

Tabela  pokazuje częstość zgonów w zależności od stężenia cynku w surowicy u kobiet z rakiem piersi (n=538).

Częstość zgonów w zależności od stężenia cynku w surowicy u kobiet z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (wybrane zakresy)

 

Grupa

Zakres [µg/l]

Żyjący

Zgony

OR

95%CI

p

I

≤700

33

25

5,68

2,09-15,42

0,0003*

II

700-850

181

54

2,24

0,91-5,53

0,088

III

851-1000

158

36

1,71

0,68-4,31

0,30

IV

≥1000

45

6

Ref.

Ref.

Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.434767

Przeżycia chorych z rakiem prostaty

Mężczyźni ze zdiagnozowanym rakiem prostaty, u których stężenie cynku w surowicy zawiera się w przedziale 1000-1200 µg/l wykazują prawie 4-krotnie zmniejszone ryzyko zgonu w stosunku do mężczyzn, u których stężenie to wynosi < 900 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia cynku w surowicy u mężczyzn z rakiem prostaty w ciągu 5 lat od rozpoznania (ćwiartki)

Grupa

Zakres [µg/l]

Żyjący

Zgony

OR

95%CI

p

I

≤760,38

56

34

8,4

3,31-21,33

<0,0001*

II

760,39-839,63

75

14

2,58

0,94-7,06

0,095

III

839,64-931,72

78

11

1,95

0,69-5,53

0,31

IV

≥931,73

83

6

Ref.

Ref.

Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.437046

Wśród mężczyzn ze zdiagnozowanym rakiem prostaty, u których stężenie cynku w surowicy zawiera się w przedziale 1000-1200 zaobserwowano blisko 4-krotnie zmniejszone ryzyko zgonu, w stosunku do mężczyzn, u których stężenie cynku jest niższe niż 900 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia cynku w surowicy u mężczyzn z rakiem prostaty ciągu 5 lat od rozpoznania (wybrane zakresy)

Grupa

Zakres [µg/l]

Żyjący

Zgony

OR

95%CI

p

I

<900

180

54

3,7

1,09-12,48

0,03*

II

1000-1200

37

3

Ref.

Ref.

Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.437046

Powyższe wyniki stanowią przedmiot zgłoszenia patentowego nr P.437046

Przeżycia chorych z rakiem krtani

Wśród osób z rakiem krtani ponad 2-krotnie zmniejszone ryzyko zgonu miały osoby chore ze stężeniem cynku powyżej 688 µg/l w surowicy w porównaniu do osób ze stężeniem <580 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia cynku w surowicy u pacjentów z rakiem krtani w ciągu 5 lat od rozpoznania (tercyle)

Grupa

Zakres [µg/l]

Żyjący

Zgony

OR

95%CI

p

I

357,76-580,38

52

52

2,45

1,4-4,4

<0,01*

II

584,46-688,89

67

37

1,35

0,8-2,4

0,31

III

688,94-1317,87

76

31

Ref.

Ref.

Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.427370

Powyższe wyniki stanowią przedmiot publikacji Lubiński J. et al., Survival of Laryngeal Cancer Patients Depending on Zinc Serum Level and Oxidative Stress Genotypes, Biomolecules 2021, 11, 865.[40]

Miedź pełni różne funkcje w strukturze białek oraz jako katalizator dzięki zdolności do zmian stopnia utlenienia i redukcji i występuje w stanie utlenionym (Cu2+) lub zredukowanym (Cu+). Jony miedziowe mogą uczestniczyć w szerokim spektrum interakcji z białkami, umożliwiając powstawanie złożonych struktur oraz pośrednicząc w skomplikowanych reakcjach biochemicznych.[41,42] Miedź, podobnie jak inne pierwiastki śladowe, jest z jednej strony niezbędna dla organizmu, z drugiej jednak strony jest bardzo niebezpieczna. Generalnie jednak stany, które charakteryzują się ogólnym lub komórkowo-specyficznym nagromadzeniem miedzi zdarzają się rzadko i najczęściej występują w wyniku określonych zaburzeń o podłożu genetycznym.[43]

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Kobiety niepalące, w wieku poniżej 50 roku życia ze stężeniem miedzi we krwi pomiędzy 850-1000 µg/l mają niemal 3-krotnie zmniejszone ryzyko zachorowania na raka.

Częstość występowania raków u kobiet niepalących poniżej 50 roku życia, u których nie stwierdzono mutacji w genie BRCA1 (wybrane zakresy).

Grupa

Zakres [µg/l]

Osoby chore

Osoby zdrowe

OR

95%CI

p

I

850-1000

16

493

Ref.

Ref.

Ref.

II

<850

13

156

2,6

1,2-5,5

0,02*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                             P.438572

Zanieczyszczenie środowiska ołowiem stanowi nieustający problem dla rozwijających się społeczeństw. Toksyczne działanie ołowiu dotyczy głównie jego wpływu na układ krwiotwórczy[44], obwodowy i ośrodkowy układ nerwowy[45] oraz przewód pokarmowy[46]. Ze względu na wszechobecność ołowiu, praktycznie każdy człowiek narażony jest na kontakt z tym pierwiastkiem. Toksyczność ołowiu prowadzi między innymi do zmiany aktywności wielu enzymów oraz zaburzeń funkcji wolnych i strukturalnych białek w komórce[47]. Wiele badań sugeruje, że ważnym molekularnym mechanizmem toksyczności ołowiu jest jego udział w powstawaniu wolnych rodników tlenowych, które odgrywają dużą rolę w powstawaniu uszkodzeń wewnątrzkomórkowych oraz w patogenezie wielu schorzeń, w tym nowotworów złośliwych[48]. Według klasyfikacji karcynogenów IARC, ołów i jego związki należą do grupy 2a i 2b tj. potencjalnie karcinogennych[12].

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet bez wykrytej mutacji w genie BRCA1

Kobiety, ze stężeniem ołowiu we krwi ≤ 8 µg/l, wykazują istotnie blisko 9-krotnie zmniejszone ryzyko rozwoju raka.

Częstość występowania nowotworów w zależności od stężenia ołowiu u kobiet. (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I≤81372Ref.Ref.Ref.
II>82610948,841,2-65,410,006*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.433150

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u kobiet z wykrytą mutacją w genie BRCA1

Kobiety, ze stężeniem ołowiu we krwi ≤ 8 µg/l, wykazują istotnie 3-krotnie zmniejszone ryzyko rozwoju raka.

Częstość występowania nowotworów w zależności od stężenia ołowiu u kobiet. (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I≤88217Ref.Ref.Ref.
II>8878122,91,4-6,10,002*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.433150

Ocena ryzyka wystąpienia nowotworów złośliwych u mężczyzn

Mężczyźni poniżej 60 roku życia, niepalący wykazują blisko 8-krotnie obniżone ryzyko zachorowania, jeśli ich stężenie ołowiu jest niższe niż 13,5 µg/l.

Częstość występowania nowotworów w zależności od stężenia ołowiu u mężczyzn niepalących poniżej 60 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I<13,51217Ref.Ref.Ref.
II>13,5164477,81,02-59,00,017*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437899

Mężczyźni powyżej 60 roku życia, niepalący wykazują 4-krotnie obniżone ryzyko zachorowania na nowotwory, jeśli ich stężenie ołowiu zawiera się w przedziale 20-50 µg/l we krwi pełnej.

Częstość występowania nowotworów w zależności od stężenia ołowiu u mężczyzn niepalących powyżej 60 roku życia (wybrane zakresy).

GrupaZakres [µg/l]Osoby choreOsoby zdroweOR95%CIp
I20-50374Ref.Ref.Ref.
II<20 & >5015904,11,1-14,80,02*

wynik istotny statystycznie (p <0,05) P.437899

Mangan (Mn) jest niezbędnym składnikiem odżywczym biorącym udział w prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego, regulacji poziomu cukru we krwi i energii komórkowej, rozmnażania, trawienia, wzrostu kości, krzepnięcia krwi i homeostazy oraz obrony przed reaktywnymi formami tlenu. Funkcje pełnione przez metaloproteiny manganu obejmują oksyreduktazy, transferazy, hydrolazy, liazy, izomerazy oraz ligazy. [49] Mn działa jako kofaktor dla różnych enzymów, w tym arginazy, syntetazy glutaminy (GS), karboksylazy pirogronianowej i dysmutazy ponadtlenkowej Mn (Mn-SOD) [50]. Mn ma tendencję do odkładania się w wątrobie, trzustce, kościach oraz mózgu [50].

W literaturze można znaleźć badania opisujące korelację pomiędzy stężeniem Mn w surowicy a ryzykiem raka piersi oraz jelita grubego. Opublikowane badania mają jednak charakter retrospektywny co powoduje, że nie są one wiarygodne dla stwierdzenia, że mangan jest markerem ryzyka zachorowania na raka. W naszym Ośrodku oceniliśmy korelację pomiędzy stężeniem manganu a przeżyciami kobiet z rakiem piersi.

Przeżycia chorych z rakiem piersi

Kobiety ze zdiagnozowanym rakiem piersi, u których stężenie manganu w surowicy zawiera się w przedziale 1-10 µg/l, wykazują istotnie ponad 1,5 krotnie zmniejszone ryzyko zgonu w odniesieniu do pozostałych kobiet.

Częstość zgonów w zależności od stężenia manganu w surowicy u kobiet z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (wybrane zakresy).

Grupa

Zakres µg/l

Żyjący

Zgony

HR

95%CI

p

I

1,0-10,0

197

49

Ref.

Ref.

Ref.

II

<1 & > 10

204

87

1,55

1,09-2,20

0,01*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.438040

Chrom (Cr) należy do pierwiastków szeroko rozpowszechnionych w skorupie ziemskiej. Pierwiastek ten w niewielkich ilościach jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania organizmu pełniąc rolę w przemianach metabolicznych glukozy, niektórych białek i tłuszczów [51–53]. Zwiększone dawki chromu mogą mieć silne działanie toksyczne, wpływając destrukcyjnie na wątrobę, nerki i układ krwiotwórczy oraz powodując nowotwory [51,54,55]. Stwierdzono, że Cr(VI) wykazuje silne działanie mutagenne. Wyniki badań asocjacyjnych wskazują na związek pomiędzy stężeniem chromu we krwi oraz ryzykiem nowotworów w obrębie głowy, szyi i jamy ustnej.

W naszym Ośrodku wykonano pracę nad korelacją pomiędzy stężeniem chromu w surowicy a przeżyciem kobiet ze zdiagnozowanym rakiem piersi.

Przeżycia chorych z rakiem piersi

Kobiety ze zdiagnozowanym rakiem piersi, u których stężenie chromu w surowicy zawiera się w przedziale 0,20-3,5 µg/l, wykazują istotnie blisko 2 krotnie zmniejszone ryzyko zgonu.

Częstość zgonów w zależności od stężenia chromu w surowicy u kobiet z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (wybrane zakresy).

Grupa

Zakres µg/l

Żyjący

Zgony

HR

95%CI

p

I

0,20-3,5

202

54

Ref.

Ref.

Ref.

II

<0,20 & > 3,5

199

82

1,8

1,28-2,54

0,0002*

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.438042

Kobiety palące papierosy, u których zdiagnozowano nowotwór złośliwy piersi, wykazują istotnie blisko 4,5 krotnie zmniejszone ryzyko zgonu, jeśli ich stężenie chromu w surowicy jest wyższe niż 0,5 µg/l.

Częstość zgonów w zależności od stężenia chromu w surowicy u kobiet palących z rakiem piersi w ciągu 10 lat od rozpoznania (wybrane zakresy).

Grupa

Zakres µg/l

Żyjący

Zgony

HR

95%CI

p

I

<0,5

157

56

4,46

1,39-14,26

0,01*

II

≥0,5

38

3

Ref.

Ref.

Ref.

*wynik istotny statystycznie (p <0,05)                                                                                                                                              P.438042

Normy

Pierwiastek

Grupa

Podgrupa

Norma [µg/l]

Publikacja/

Nr zgłoszenia patentowego

Selen

Kobiety BRCA1 (-)

Palenie (-); < 60 r.ż.

Palenie (-); > 60 r.ż.

Palenie (+)

100-110

94-104

110-120

P.438038

 

Kobiety BRCA1 (+)

< 50 r.ż.

> 50 r.ż.

70-80

95-120

P.435603

 

Mężczyźni

Palenie (-)

Palenie (+); < 60 r.ż.

Palenie (+); > 60 r.ż.

100-110

NZ*

115-130

P.437898

Arsen

Kobiety BRCA1 (-)

< 0,6

Marciniak W., 2020[13]

P.425602

 

Kobiety BRCA1 (+)

< 0,85

Marciniak W., 2021[14]

 

Mężczyźni

0,7-1,14

P.437896

Kadm

Kobiety BRCA1 (-)

Palenie (-) < 50 r.ż.

Palenie (-) > 50 r.ż.

Palenie (+)

NZ*

0,28-0,33

NZ*

P.437608

 

Kobiety BRCA1 (+)

Palenie (-)

Palenie (+)

< 0,27

NZ*

Derkacz R, 2021[28]

PAT.237085

 

Mężczyźni

Palenie (-)

Palenie (+)

< 0,21

NZ*

P.437897

Cynk

Kobiety BRCA1 (-)

Palenie (-); < 50 r.ż.

Palenie (-); > 50 r.ż.

Palenie (+)

NZ*

5600-6100

NZ*

P.437571

 

Kobiety BRCA1 (+)

Palenie (-)

Palenie (+)

6000-6700

6400-6800

P.425603

 

Mężczyźni

Palenie (-)

Palenie (+)

5700-6350

NZ*

P.437894

Miedź

Kobiety BRCA1 (-)

< 50 r.ż.

> 50 r.ż.

850-1000

< 1000

P.438572

 

Kobiety BRCA1 (+)

Palenie (-);< 50 r.ż.

Palenie (-); > 50 r.ż.

Palenie (+)

750-825

< 1000

< 1000

 

 

Mężczyźni

< 800

P.437895

Ołów

Kobiety BRCA1 (-)

≤ 7,5

P.438655

 

Kobiety BRCA1 (+)

< 8

P.433150

 

Mężczyźni

Palenie (-); < 60 r.ż.

Palenie (-); > 60 r.ż.

Palenie (+)

< 13,5

< 50

NZ*

P.437899

  • NZ – dotychczas nie znaleziono korelacji pomiędzy stężeniem pierwiastka a ryzykiem raków w tej podgrupie klinicznej
  • Kobiety BRCA1 (-) – kobiety bez wykrytej mutacji w genie BRCA1
  • Kobiety BRCA1 (+) – kobiety z wykrytą mutacją w genie BRCA1
  • Palenie (-) – osoby niepalące papierosów
  • Palenie (+) – osoby palące papierosy
  •  

Pierwiastek

Grupa

Norma [µg/l]

Publikacja/

Nr zgłoszenia patentowego

Selen

Kobiety

Mężczyźni

95-102,5

Lener M, 2016[10]

Lubiński JA, 2018[56]

Lubiński J, 20118[57]

Pietrzak S, 2019[9]

Szwiec M, 2021[8]

Rogoża-Janiszewska E., 2021[11]

P.437046

Arsen

Mężczyźni

0,75-1,0

P.437046

Cynk

Kobiety

Mężczyźni

1025-1175

Lubiński J, 2021[40]

P.434767

P.437046

Miedź

Kobiety

Mężczyźni

<1000

≤ 900

P.436999

Chrom

Kobiety

>0,5

P.438042

Mangan

Kobiety

1-10

P.438040

  1. Hariharan, S.; Dharmaraj, S. Selenium and Selenoproteins: It’s Role in Regulation of Inflammation. Inflammopharmacology 2020, 28, 667–695, doi:10.1007/s10787-020-00690-x.
  2. Combs, G.F.; Clark, L.C.; Turnbull, B.W. An Analysis of Cancer Prevention by Selenium. Biofactors 2001, 14, 153–159, doi:10.1002/biof.5520140120.
  3. Reddy, V.N.; Giblin, F.J.; Lin, L.R.; Dang, L.; Unakar, N.J.; Musch, D.C.; Boyle, D.L.; Takemoto, L.J.; Ho, Y.S.; Knoernschild, T.; et al. Glutathione Peroxidase-1 Deficiency Leads to Increased Nuclear Light Scattering, Membrane Damage, and Cataract Formation in Gene-Knockout Mice. Invest Ophthalmol Vis Sci 2001, 42, 3247–3255.
  4. Kuria, A.; Fang, X.; Li, M.; Han, H.; He, J.; Aaseth, J.O.; Cao, Y. Does Dietary Intake of Selenium Protect against Cancer? A Systematic Review and Meta-Analysis of Population-Based Prospective Studies. Crit Rev Food Sci Nutr 2020, 60, 684–694, doi:10.1080/10408398.2018.1548427.
  5. Jenkins, D.J.A.; Kitts, D.; Giovannucci, E.L.; Sahye-Pudaruth, S.; Paquette, M.; Blanco Mejia, S.; Patel, D.; Kavanagh, M.; Tsirakis, T.; Kendall, C.W.C.; et al. Selenium, Antioxidants, Cardiovascular Disease, and All-Cause Mortality: A Systematic Review and Meta-Analysis of Randomized Controlled Trials. Am J Clin Nutr 2020, 112, 1642–1652, doi:10.1093/ajcn/nqaa245.
  6. Schomburg, L. The Other View: The Trace Element Selenium as a Micronutrient in Thyroid Disease, Diabetes, and Beyond. Hormones (Athens) 2020, 19, 15–24, doi:10.1007/s42000-019-00150-4.
  7. Kenfield, S.A.; Van Blarigan, E.L.; DuPre, N.; Stampfer, M.J.; L Giovannucci, E.; Chan, J.M. Selenium Supplementation and Prostate Cancer Mortality. J Natl Cancer Inst 2015, 107, 360, doi:10.1093/jnci/dju360.
  8. Szwiec, M.; Marciniak, W.; Derkacz, R.; Huzarski, T.; Gronwald, J.; Cybulski, C.; Dębniak, T.; Jakubowska, A.; Lener, M.; Falco, M.; et al. Serum Selenium Level Predicts 10-Year Survival after Breast Cancer. Nutrients 2021, 13, 953, doi:10.3390/nu13030953.
  9. Pietrzak, S.; Wójcik, J.; Scott, R.J.; Kashyap, A.; Grodzki, T.; Baszuk, P.; Bielewicz, M.; Marciniak, W.; Wójcik, N.; Dębniak, T.; et al. Influence of the Selenium Level on Overall Survival in Lung Cancer. J Trace Elem Med Biol 2019, 56, 46–51, doi:10.1016/j.jtemb.2019.07.010.
  10. Lener, M.R.; Scott, R.J.; Wiechowska-Kozłowska, A.; Serrano-Fernández, P.; Baszuk, P.; Jaworska-Bieniek, K.; Sukiennicki, G.; Marciniak, W.; Muszyńska, M.; Kładny, J.; et al. Serum Concentrations of Selenium and Copper in Patients Diagnosed with Pancreatic Cancer. Cancer Res Treat 2016, 48, 1056–1064, doi:10.4143/crt.2015.282.
  11. Rogoża-Janiszewska E. et al Serum Selenium Level and the 10-Year Survival after Melanoma. Biomedicines SI: Role of Trace Elements in Chemoprevention and Cancer Therapy 2021.
  12. List of Classifications – IARC Monographs on the Identification of Carcinogenic Hazards to Humans Available online: https://monographs.iarc.who.int/list-of-classifications/ (accessed on 20 July 2021).
  13. Marciniak, W.; Derkacz, R.; Muszyńska, M.; Baszuk, P.; Gronwald, J.; Huzarski, T.; Cybulski, C.; Jakubowska, A.; Falco, M.; Dębniak, T.; et al. Blood Arsenic Levels and the Risk of Familial Breast Cancer in Poland. Int J Cancer 2020, 146, 2721–2727, doi:10.1002/ijc.32595.
  14. Marciniak, W.; Matoušek, T.; Domchek, S.; Paradiso, A.; Patruno, M.; Irmejs, A.; Roderte, I.; Derkacz, R.; Baszuk, P.; Kuświk, M.; et al. Blood Arsenic Levels as a Marker of Breast Cancer Risk among BRCA1 Carriers. Cancers 2021, 13, 3345, doi:10.3390/cancers13133345.
  15. Fowler, B.A. Monitoring of Human Populations for Early Markers of Cadmium Toxicity: A Review. Toxicol Appl Pharmacol 2009, 238, 294–300, doi:10.1016/j.taap.2009.05.004.
  16. Vinceti, M.; Venturelli, M.; Sighinolfi, C.; Trerotoli, P.; Bonvicini, F.; Ferrari, A.; Bianchi, G.; Serio, G.; Bergomi, M.; Vivoli, G. Case-Control Study of Toenail Cadmium and Prostate Cancer Risk in Italy. Sci Total Environ 2007, 373, 77–81, doi:10.1016/j.scitotenv.2006.11.005.
  17. Qayyum, M.A.; Shah, M.H. Comparative Study of Trace Elements in Blood, Scalp Hair and Nails of Prostate Cancer Patients in Relation to Healthy Donors. Biol Trace Elem Res 2014, 162, 46–57, doi:10.1007/s12011-014-0123-4.
  18. Pirincci, N.; Gecit, I.; Gunes, M.; Kaba, M.; Tanik, S.; Yuksel, M.B.; Arslan, H.; Demir, H. Levels of Serum Trace Elements in Renal Cell Carcinoma Cases. Asian Pac J Cancer Prev 2013, 14, 499–502, doi:10.7314/apjcp.2013.14.1.499.
  19. Kellen, E.; Zeegers, M.P.; Hond, E.D.; Buntinx, F. Blood Cadmium May Be Associated with Bladder Carcinogenesis: The Belgian Case-Control Study on Bladder Cancer. Cancer Detect Prev 2007, 31, 77–82, doi:10.1016/j.cdp.2006.12.001.
  20. Wolf, C.; Strenziok, R.; Kyriakopoulos, A. Elevated Metallothionein-Bound Cadmium Concentrations in Urine from Bladder Carcinoma Patients, Investigated by Size Exclusion Chromatography-Inductively Coupled Plasma Mass Spectrometry. Anal Chim Acta 2009, 631, 218–222, doi:10.1016/j.aca.2008.10.035.
  21. Farzin, L.; Moassesi, M.E.; Sajadi, F.; Ahmadi Faghih, M.A. Evaluation of Trace Elements in Pancreatic Cancer Patients in Iran. Middle East Journal of Cancer 2013, 4, 79–86.
  22. Amaral, A.F.S.; Porta, M.; Silverman, D.T.; Milne, R.L.; Kogevinas, M.; Rothman, N.; Cantor, K.P.; Jackson, B.P.; Pumarega, J.A.; López, T.; et al. Pancreatic Cancer Risk and Levels of Trace Elements. Gut 2012, 61, 1583–1588, doi:10.1136/gutjnl-2011-301086.
  23. Wu, H.-D.I.; Chou, S.-Y.; Chen, D.-R.; Kuo, H.-W. Differentiation of Serum Levels of Trace Elements in Normal and Malignant Breast Patients. Biol Trace Elem Res 2006, 113, 9–18, doi:10.1385/BTER:113:1:19.
  24. Deeb, M.; El-Sheredy, H.; Mohammed, A. The Role of Serum Trace Elements and Oxidative Stress in Egyptian Breast Cancer Patients. Advances in Breast Cancer Research 2016, 05, 37–47, doi:10.4236/abcr.2016.51004.
  25. Sabir, S.; Akash, M.S.H.; Fiayyaz, F.; Saleem, U.; Mehmood, M.H.; Rehman, K. Role of Cadmium and Arsenic as Endocrine Disruptors in the Metabolism of Carbohydrates: Inserting the Association into Perspectives. Biomed Pharmacother 2019, 114, 108802, doi:10.1016/j.biopha.2019.108802.
  26. Lee, J.-E.; Kim, H.-R.; Lee, M.; Kim, N.-H.; Wang, K.-M.; Lee, S.; Park, O.; Hong, E.-J.; Youn, J.-W.; Kim, Y.-Y. Smoking-Related DNA Methylation Is Differentially Associated with Cadmium Concentration in Blood. Biochem Genet 2020, 58, 617–630, doi:10.1007/s10528-020-09965-y.
  27. Bolam, T.; Bersuder, P.; Burden, R.; Shears, G.; Morris, S.; Warford, L.; Thomas, B.; Nelson, P. Cadmium Levels in Food Containing Crab Brown Meat: A Brief Survey from UK Retailers. Journal of Food Composition and Analysis 2016, 54, 63–69, doi:10.1016/j.jfca.2016.10.005.
  28. Derkacz R. et al. Blood Cadmium Level and the Risk of Cancer in Women with BRCA1 Mutations. Cancers, SI: Advances in Inherited Breast and Ovarian Cancer and Its Imaging 2021.
  29. Nasiadek, M.; Stragierowicz, J.; Klimczak, M.; Kilanowicz, A. The Role of Zinc in Selected Female Reproductive System Disorders. Nutrients 2020, 12, 2464, doi:10.3390/nu12082464.
  30. Puzanowska-Tarasiewicz, H.; Kuźmicka, L.; Tarasiewicz, M. Funkcje biologiczne wybranych pierwiastków i ich związków. 3, 3,. Polski Merkuriusz Lekarski : organ Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. 2009, 419–422.
  31. To, P.K.; Do, M.H.; Cho, J.-H.; Jung, C. Growth Modulatory Role of Zinc in Prostate Cancer and Application to Cancer Therapeutics. Int J Mol Sci 2020, 21, E2991, doi:10.3390/ijms21082991.
  32. Zaichick VYe, null; Sviridova, T.V.; Zaichick, S.V. Zinc in the Human Prostate Gland: Normal, Hyperplastic and Cancerous. Int Urol Nephrol 1997, 29, 565–574, doi:10.1007/BF02552202.
  33. Siddiqui, M.K.J.; Jyoti, null; Singh, S.; Mehrotra, P.K.; Singh, K.; Sarangi, R. Comparison of Some Trace Elements Concentration in Blood, Tumor Free Breast and Tumor Tissues of Women with Benign and Malignant Breast Lesions: An Indian Study. Environ Int 2006, 32, 630–637, doi:10.1016/j.envint.2006.02.002.
  34. Pasha, Q.; Malik, S.A.; Shah, M.H. Statistical Analysis of Trace Metals in the Plasma of Cancer Patients versus Controls. J Hazard Mater 2008, 153, 1215–1221, doi:10.1016/j.jhazmat.2007.09.115.
  35. el-Ahmady, O.; el-Maraghy, A.; Ibrahim, A.; Ramzy, S. Serum Copper, Zinc, and Iron in Patients with Malignant and Benign Pulmonary Diseases. Nutrition 1995, 11, 498–501.
  36. Kuo, H.W.; Chen, S.F.; Wu, C.C.; Chen, D.R.; Lee, J.H. Serum and Tissue Trace Elements in Patients with Breast Cancer in Taiwan. Biol Trace Elem Res 2002, 89, 1–11, doi:10.1385/BTER:89:1:1.
  37. Zhou, W.; Park, S.; Liu, G.; Miller, D.P.; Wang, L.I.; Pothier, L.; Wain, J.C.; Lynch, T.J.; Giovannucci, E.; Christiani, D.C. Dietary Iron, Zinc, and Calcium and the Risk of Lung Cancer. Epidemiology 2005, 16, 772–779, doi:10.1097/01.ede.0000181311.11585.59.
  38. Zhang, X.; Giovannucci, E.L.; Smith-Warner, S.A.; Wu, K.; Fuchs, C.S.; Pollak, M.; Willett, W.C.; Ma, J. A Prospective Study of Intakes of Zinc and Heme Iron and Colorectal Cancer Risk in Men and Women. Cancer Causes Control 2011, 22, 1627–1637, doi:10.1007/s10552-011-9839-z.
  39. Leitzmann, M.F.; Stampfer, M.J.; Wu, K.; Colditz, G.A.; Willett, W.C.; Giovannucci, E.L. Zinc Supplement Use and Risk of Prostate Cancer. J Natl Cancer Inst 2003, 95, 1004–1007, doi:10.1093/jnci/95.13.1004.
  40. Lubiński, J.; Jaworowska, E.; Derkacz, R.; Marciniak, W.; Białkowska, K.; Baszuk, P.; Scott, R.J.; Lubiński, J.A. Survival of Laryngeal Cancer Patients Depending on Zinc Serum Level and Oxidative Stress Genotypes. Biomolecules 2021, 11, 865, doi:10.3390/biom11060865.
  41. Festa, R.A.; Thiele, D.J. Copper: An Essential Metal in Biology. Curr Biol 2011, 21, R877-883, doi:10.1016/j.cub.2011.09.040.
  42. Ceramella, J.; Mariconda, A.; Iacopetta, D.; Saturnino, C.; Barbarossa, A.; Caruso, A.; Rosano, C.; Sinicropi, M.S.; Longo, P. From Coins to Cancer Therapy: Gold, Silver and Copper Complexes Targeting Human Topoisomerases. Bioorg Med Chem Lett 2020, 30, 126905, doi:10.1016/j.bmcl.2019.126905.
  43. Linder, M.C. The Relationship of Copper to DNA Damage and Damage Prevention in Humans. Mutat Res 2012, 733, 83–91, doi:10.1016/j.mrfmmm.2012.03.010.
  44. Johnson, F.M. The Genetic Effects of Environmental Lead. Mutat Res 1998, 410, 123–140, doi:10.1016/s1383-5742(97)00032-x.
  45. Marchetti, C. Molecular Targets of Lead in Brain Neurotoxicity. Neurotox Res 2003, 5, 221–236, doi:10.1007/BF03033142.
  46. Tomczyk, J.; Lewczuk, E.; Abdrzejak, R. Ostre Zatrucia Organicznymi Związkammi Ołowiu.; Medycyna Pracy, 1999; Vol. 50;.
  47. Cellular Mechanisms of Lead Neurotoxicity – PubMed Available online: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16501435/ (accessed on 20 July 2021).
  48. Nersesyan, A.; Kundi, M.; Waldherr, M.; Setayesh, T.; Mišík, M.; Wultsch, G.; Filipic, M.; Mazzaron Barcelos, G.R.; Knasmueller, S. Results of Micronucleus Assays with Individuals Who Are Occupationally and Environmentally Exposed to Mercury, Lead and Cadmium. Mutat Res 2016, 770, 119–139, doi:10.1016/j.mrrev.2016.04.002.
  49. Aschner, M.; Erikson, K. Manganese. Adv Nutr 2017, 8, 520–521, doi:10.3945/an.117.015305.
  50. Chen, P. Manganese Metabolism in Humans. Front Biosci 2018, 23, 1655–1679, doi:10.2741/4665.
  51. Bagchi, D.; Stohs, S.J.; Downs, B.W.; Bagchi, M.; Preuss, H.G. Cytotoxicity and Oxidative Mechanisms of Different Forms of Chromium. Toxicology 2002, 180, 5–22, doi:10.1016/s0300-483x(02)00378-5.
  52. Cefalu, W.T.; Hu, F.B. Role of Chromium in Human Health and in Diabetes. Diabetes Care 2004, 27, 2741–2751, doi:10.2337/diacare.27.11.2741.
  53. Vincent, J.B. The Biochemistry of Chromium. J Nutr 2000, 130, 715–718, doi:10.1093/jn/130.4.715.
  54. Anderson, R.A. Chromium Metabolism and Its Role in Disease Processes in Man. Clin Physiol Biochem 1986, 4, 31–41.
  55. Anderson, R.A. Chromium as an Essential Nutrient for Humans. Regul Toxicol Pharmacol 1997, 26, S35-41, doi:10.1006/rtph.1997.1136.
  56. Lubinski, J.; Marciniak, W.; Muszynska, M.; Huzarski, T.; Gronwald, J.; Cybulski, C.; Jakubowska, A.; Debniak, T.; Falco, M.; Kladny, J.; et al. Serum Selenium Levels Predict Survival after Breast Cancer. Breast Cancer Res Treat 2018, 167, 591–598, doi:10.1007/s10549-017-4525-9.
  57. Lubiński, J.; Marciniak, W.; Muszynska, M.; Jaworowska, E.; Sulikowski, M.; Jakubowska, A.; Kaczmarek, K.; Sukiennicki, G.; Falco, M.; Baszuk, P.; et al. Serum Selenium Levels and the Risk of Progression of Laryngeal Cancer. PLoS One 2018, 13, e0184873, doi:10.1371/journal.pone.0184873.

Masz pytania?

Skontaktuj się z nami, a my rozwiejemy wszelkie Twoje wątpliwości!

Adres

Grzepnica, ul. Alabastrowa 8
72-003 Dobra (Szczecińska)

Telefon

Tel: 91 433 42 56
Fax: 91 852 44 33

Email

office@read-gene.com
laboratory@read-gene.com

Read-Gene S.A. © 2021 | Regulamin Strony | Polityka prywatności | Projekt i realizacja: Market Link

Adres

Grzepnica, ul. Alabastrowa 8
72-003 Dobra (Szczecińska)

Telefon

Tel: 91 433 42 56
Fax: 91 852 44 33

Email

office@read-gene.com
laboratory@read-gene.com

Read-Gene S.A. © 2021 | Regulamin Strony | Polityka prywatności | Projekt i realizacja: Market Link

PL_PL